Jacques Dubois na co dzień zajmuje się marketingiem we francuskim stowarzyszeniu F.I.V.A.N promującym sztukę naiwną. W 2005 roku wraz z żoną Marthą, malarką, zorganizował pierwszy światowy festiwal sztuki naiwnej w Verneuil Sur-Avre, niewielkim miasteczku w Górnej Normandii. - Zrobiłem to z miłości do żony i do lokalnej społeczności. Już po pierwszej edycji festiwalu stało się jasne, że moje ukochane senne miasteczko może nie tylko organizować imprezy, na które przyjeżdżają tłumy, ale jeszcze na tym zarabiać. Myślę, że Nikiszowiec też ma na to szansę - uważa Dubois i zaprasza na spacer po dzielnicy.
Na dzień dobry Dubois zabiera nas do malutkiego baru piwnego, który odkrył w czasie pierwszej wizyty przy ul. Szopienickiej. - To naprzeciwko mojego hotelu przy lodowisku. Oprócz tego, że zajmuje się sztuką, jestem zwykłym facetem, który lubi swojskie klimaty. A w tym barze jest swojsko. Przychodzę, witam się z górnikami, którzy po pracy wpadają tu na piwo. Wypijam kufelek lub dwa. Nie zamawiam niczego innego, bo zawsze kosztuję regionalnych trunków. Ten bar też się zmienił. Wyładniał, nawet fontannę na podwórku postawili. Widać, że idzie ku dobremu - chwali Jacques.
Z Szopienickiej przechodzimy wprost do dzielnicy. Jacques koniecznie chce wejść na swą ulubiona ul. Rymarską. - Spójrzcie na te chodniki! Wszystko odnowione i w dodatku jest czysto. Uwielbiam ten widok na Rynek i olbrzymi komin kopalni. On chyba też ostatnio został pomalowany? - zastanawia się Jacques.
Pod drodze mijamy odnowiony budynek Magla. Jacques patrzy na tabliczkę i przeciera oczy. - Muzeum? Koniecznie wchodzimy! - zapowiada i już na parterze pozuje nam w monidle. - Teraz jestem grubą praczką! - śmieje się.
Z wielkim zainteresowaniem przygląda się obrazom Grupy Janowskiej. - Uwielbiam tych artystów! Ale widzę, że Szyb Wilson ma konkurencję. To dobrze, im więcej takich miejsc w Nikiszowcu tym lepiej - podkreśla Dubois
- Rynek bez samochodów. Brakuje mi tu tylko kawiarnianych stolików - nie ukrywa Dubois
Jacques chwali zdjęcia naszego redakcyjnego kolegi, Przemka Jendroski, które wypełniły potężne okna sklepów. - Dobry pomysł. A tu jest fotografia mojego kumpla Erwina Sówki! Świetny artysta, kogoś takiego nie może zabraknąć w tej dzielnicy - cieszy się odkryciem.
Jacques ciągnie nas w jedno z pobliskich podwórek. - Jak tu wchodzę od razu czuję się jak dziecko! Przypominają mi się bajki, historie zasłyszane w dzieciństwie. Od razu chce mi się w coś grać albo bawić - cieszy się jak dziecko i na placu zabaw wsiada na konika. Bezskutecznie namawia siedzące na ławce kobiety by dołączyły do niego i pohuśtały się na huśtawkach. - U Polaków najbardziej brakuje mi poczucia humoru, dystansu do siebie. Szkoda, ale może i to się kiedyś zmieni - mówi.
- A teraz pokażę wam najciekawszy budynek w dzielnicy - Jacques prowadzi do zakładu fotograficznego Krzysztofa Niesporka. - Tu nie musi się nic zmieniać, oby tak już zostało! - podkreśla.
Rozmowa z Jacques'em Dubois o zmieniającym się Nikiszowcu w piątek w katowickim dodatku ''Gazety'' Więcej informacji o rozpoczynający się tego dnia Art Naif Festivalu na www.szybwilson.org
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze