Prezydenci miast podsumowują kończącą się kadencję. Z czego są dumni, a czego żałują? Co zrobiliby inaczej?

W tej kadencji najważniejsze dla mnie było: Każda, nawet najmniejsza inwestycja jest ważna. Jestem sosnowiczaninem i z tej perspektywy patrzę na chodniki, drogi oraz inwestycje.

Najbardziej dumny jestem z: tego, w jaki sposób zmienia się nasze miasto.

Nie spodziewałem się, że: będziemy musieli mierzyć się z tak wieloma problemami wynikającymi z działań naszego rządu, który często uważa, że wie lepiej, czego chcą mieszkańcy niż oni sami.

Żałuję, że: nie mam większego wpływu na PKP i ministerstwo odpowiedzialne za realizację projektu kolei aglomeracyjnej oraz dokończenie odbudowy zabytkowego budynku dworca kolejowego w Maczkach. Oba projekty - posługując się żargonem kolejowym - zostały odstawione na boczny tor.

Mieszkańcy najczęściej pytają mnie o: swoje najbliższe otoczenie, w którym mieszkają, o nadchodzące zmiany i pomysły.

Najbardziej ufam: Z natury jestem ufnym człowiekiem, nic się po tych czterech latach prezydentury nie zmieniło.

Na jaką inwestycję nigdy w mieście się nie zgodzę? Dlaczego? A o jaką będę walczył jak lew? Dla nas najważniejsze jest to, czy dana inwestycja podniesie poziom życia naszych mieszkańców. Dyskusyjna jest działalności zakładu górniczego "Zagłębie" na terenie po kopalni piasku Maczki-Bór. Ten teren ma inne przeznaczenie.

Największa trudność w rozwoju miasta to: współpraca na linii administracji samorządowej i rządowej.

Kandyduję ponownie ponieważ: nie da się poważnych projektów zrealizować w ciągu zaledwie czterech lat. Odpowiednie przygotowanie inwestycji to czasem kilka lat, nie wspominając o realizacji. Sosnowiec już się zmienił, ale przed nami jeszcze wiele kluczowych inwestycji, które będą decydowały o przyszłości Sosnowca. Kocham swoje miasto, chcę na jego rzecz pracować i zmieniać je razem z mieszkańcami.

Jak będzie wyglądało moje miasto za 10 lat? Będą tu odnowione parki, powstaną też nowe. Będzie piękne Egzotarium, kolej lokalna, miasto będzie wolne od smogu i oplecie je sieć dróg rowerowych z nowymi miejscami do spędzania wolnego czasu. To miasto ze zmodernizowanymi liniami tramwajowymi i siecią dróg krajowych. A przede wszystkim miasto uśmiechniętych i szczęśliwych ludzi.

W tej pracy najtrudniejsze jest: Umiejętność znajdowania rozwiązania, które pogodzi wszystkie strony. Jednak najtrudniejsze w tej pracy jest znalezienie wolnego czasu dla swoich bliskich i rodziny.

Największą radość sprawia mi: to, że mieszkańcy po tych czterech latach zatrzymują się, by ze mną rozmawiać, dzielić się swoimi uwagami oraz troskami. To znak, że nadal sobie ufamy i że nadal chcemy wspólnie zmieniać Sosnowiec.

Gdybym mógł cofnąć czas, to co bym zrobił inaczej: Nie warto w takich kategoriach tego rozważać. Jeśli się popełniło wcześniej błędy, to należy z tego wyciągnąć wnioski i nie dopuścić, aby się w przyszłości powtórzyły.

W tej kadencji najważniejsze dla mnie było: zrealizowanie postulatów "Umowy z mieszkańcami Katowic" - mojego programu wyborczego. Tak zostałem wychowany, by dotrzymywać złożonych obietnic. Co roku się z nich rozliczałem i jasno pokazywałem, co i w jakim tempie jest realizowane. Zdecydowana większość postulatów "Umowy" została zrealizowana w całości lub dużej części - dotyczy to m.in. budżetu obywatelskiego, współpracy z NGO, budowy mieszkań na wynajem, wdrożenia programu "Senior w mieście", realizacji roweru miejskiego, bezpłatnych biletów dla dzieci i młodzieży - co akurat udało się nam wspólnie zrealizować w metropolii. Powstały nowe miejsca w żłobkach, przedszkolach, pozyskaliśmy nowych inwestorów, zrewitalizowaliśmy wiele obszarów.

Najbardziej dumny jestem z: mieszkańców Katowic. To oni tworzą nasze miasto, a ich pomysły, inicjatywa i pasja są dla mnie dużym wsparciem.

Nie spodziewałem się, że: przedstawiciele partii politycznych tak często będą chcieli przenosić konflikty i spory, które znamy z telewizji, na poziom naszego samorządu. Jestem bezpartyjnym prezydentem, mamy bezpartyjnych radnych.

Żałuję, że: przepisy prawa i procedury nie są bardziej przyjazne dla samorządów. Samo prawo zamówień publicznych sprawia, że wiele inwestycji w Katowicach się wydłużyło, bo przykładowo firmy się ciągle odwoływały. Mam nadzieję, że prawo w tym zakresie się zmieni.

Mieszkańcy najczęściej pytają mnie o: "Co dalej z pomnikiem Ziętka" - takie pytanie w minionym roku chyba słyszałem najczęściej. Zapisy ustawy dekomunizacyjnej sprawiły, że istniała realna groźba, że pomnik zostanie usunięty. Oczywiście nie było na to mojej zgody, dlatego postanowiłem przekazać pomnik wraz z działką na rzecz Muzeum Historii Katowic, dzięki czemu nie mają zastosowania zapisy ustawy dekomunizacyjnej. Więc śmiało dziś odpowiadam mieszkańcom, że "Jerzy Ziętek został uratowany".

Najbardziej ufam: W życiu prywatnym - swojej żonie. Jako prezydent - ufam swoim współpracownikom - to specjaliści z wielu różnych dziedzin.

Na jaką inwestycję nigdy w mieście się nie zgodzę? Dlaczego? A o jaką będę walczył jak lew? Uwielbiam zwierzęta, mamy w rodzinie psy, dlatego podczas kadencji zablokowałem możliwość występów cyrków z wykorzystaniem zwierząt na terenach miejskich i propagowania takich wydarzeń w szkołach. Walczymy o wszystkie inwestycje, które są ważne dla mieszkańców - każda jest istotna.

Największa trudność w rozwoju miasta to: mnogość i zawiłość przepisów prawnych.
Kandyduję ponownie ponieważ: czuję dużą odpowiedzialność za Katowice i zobowiązanie do kontynuacji działań, dokończenia rozpoczętych inwestycji, ale też realizacji nowych pomysłów, które wkrótce przedstawię. Udowodniłem, że dotrzymuję słowa - więc na pewno będą to postulaty realne do wdrożenia.

Jak będzie wyglądało moje miasto za 10 lat? Zakończy się warta ponad miliard złotych rewolucja transportowa, która sprawi, że więcej mieszkańców będzie korzystać z komunikacji publicznej i zmniejszy się ruch samochodowy. Do tego czasu na pewno będzie zrealizowana szybka kolej, nad którą pracujemy wspólnie w metropolii. Dużą popularnością będą się cieszyć nowe inwestycje - nowy stadion piłkarski wraz z halą do siatkówki oraz centrum nauki. Budujemy trzy baseny, ale za 10 lat na pewno przyda się ich więcej. W perspektywie 10 lat widzę Katowice jako smart city wykorzystujące nowe technologie w wielu obszarach życia miasta.

W tej pracy najtrudniejsze jest: Wolę mówić o wyzwaniach. Praca prezydenta to podejmowanie codziennie trudnych decyzji - bo często jest tak, że pewna grupa mieszkańców preferuje jedno rozwiązanie, a druga inne i nie ma prostych kryteriów pokazujących, co lepiej wybrać.

Największą radość sprawia mi: gdy spaceruję po różnych dzielnicach miasta i spotykam mieszkańców, którzy mówią mi, że cieszą się z tego, jak rozwija się nasze miasto.

Gdybym mógł cofnąć czas, to co bym zrobił inaczej: Z perspektywy czasu widzę, że niektóre projekty lepiej "odpalić" szybciej i usprawniać je w działaniu - niż "szlifować" na szóstkę. Tak przykładowo było z cieszącą się wielką popularnością aplikacją naprawmyto.pl - dzięki której naprawiliśmy już ponad 1800 usterek w przestrzeni miejskiej, czy też aplikacji, za pomocą której można zgłaszać miejsca do nasadzenia drzew.

W tej kadencji najważniejsze dla mnie było: zakończenie trwającej kilka lat budowy Hospicjum im. św. Kaliksta, budowa długo oczekiwanego przez mieszkańców Wodnego Parku Tychy z licznymi atrakcjami dla osób w każdym wieku oraz rozpoczęcie przebudowy jednej z najbardziej obciążonych dróg w regionie - DK44.

Najbardziej dumny jestem z: tego, że wzorowo zdaliśmy test na organizację jednej z największych i najważniejszych sportowych imprez w Europie - Mistrzostw Europy do lat 21 w Piłce Nożnej, a za kilka miesięcy będziemy gościć najlepszych młodych piłkarzy świata - Tychy zostały jednym z sześciu miast gospodarzy Mistrzostwa Świata FIFA U20, które w połowie 2019 roku odbędą się w Polsce. Jestem także dumny zawsze, gdy słyszę od mieszkańców, że dobrze żyje im się w naszym mieście.

Nie spodziewałem się, że: sytuacja na rynku sprawi, że rozpoczęcie realizacji części inwestycji będzie przesunięte w czasie, np. budowa Stadionu Lekkoatletycznego czy wdrożenie Inteligentnego Systemu Zarządzania Ruchem).

Żałuję, że: mimo, iż jesteśmy na finiszu to ciągle nie udało nam się rozwiązać problemu "szkieletora" na ul. Jana Pawła II.

Mieszkańcy najczęściej pytają mnie o: kiedy zniknie wspomniany już "szkieletor".

Najbardziej ufam: swojemu doświadczeniu i najbliższym współpracownikom - zespołowi ludzi, bez których wiele fantastycznych projektów nigdy nie zostałoby zrealizowanych.

Na jaką inwestycję nigdy w mieście się nie zgodzę? Dlaczego? A o jaką będę walczył jak lew? Na pewno nigdy nie zgodziłbym się na inwestycję, która będzie pogarszała jakość życia mieszkańców miasta.

Największa trudność w rozwoju miasta to: brak terenów inwestycyjnych i rąk do pracy.
Kandyduję ponownie. ponieważ: jest jeszcze co najmniej kilka ważnych spraw do dokończenia, ważnych dla mnie osobiście i mieszkańców Tychów, potrzebuję jeszcze jednej kadencji, kilku lat, by je wszystkie zrealizować.

Jak będzie wyglądało moje miasto za 10 lat? Nowoczesne, zielone, jeszcze bardziej przyjazne mieszkańcom.

W tej pracy najtrudniejsze jest: Przekonywanie, że prezydent nie wszystko może, że może działać tylko w granicach swoich kompetencji.

Największą radość sprawia mi: Realizacja kolejnych przedsięwzięć poprawiających jakość życia mieszkańców Tychów.

Gdybym mógł cofnąć czas, to co bym zrobił inaczej: Tak ułożyłbym pracę, by mieć więcej wolnego czasu dla siebie i rodziny.

W tej kadencji najważniejsze dla mnie było: utrzymanie Zabrza na ścieżce zrównoważonego rozwoju, tak aby było miejscem, gdzie nowoczesnej gospodarce, medycynie, nauce i innowacyjnym technologiom towarzyszą turystyka postindustrialna, kultura i sport.

Najbardziej dumna jestem z: wszechstronnego rozwoju Zabrza. Dzięki inwestycjom wzrósł majątek gminy z poziomu 900 mln zł w 2006 do ponad 3 mld zł. To obiekty kubaturowe, budynki mieszkalne, szpitale, szkoły, przedszkola, drogi, baseny itd. Ale zarazem dziś w Zabrzu rozbrzmiewa wspaniała muzyka podczas licznych koncertów z Międzynarodowym Festiwalem im. Krzysztofa Pendereckiego na czele. Bogaty repertuar Filharmonii Zabrzańskiej i Teatru Nowego uzupełnia oferta Domu Muzyki i Tańca. Uwagę przyciągają obiekty na Szlaku Zabytków Techniki, a sukcesy sportowe zawodników zabrzańskich klubów wieńczą emocje dostarczane nam przez piłkarzy nożnych i ręcznych.

Nie spodziewałam się, że: renoma Górnika Zabrze otwiera tyle drzwi w kraju, a także za granicą. Z kolei Arena Zabrze jest rozpoznawalnym w skali regionu i kraju miejscem tętniącym życiem sportowym, rekreacyjnym czy kulturalnym. Występy piłkarzy gromadzą największą publiczność w kraju.

Żałuję, że: mimo podejmowania licznych prób niestety nie udało mi się przekonać rządu do utrzymania wydobycia w KWK "Makoszowy".

Mieszkańcy najczęściej pytają mnie o: to, co jeszcze powstanie w naszym mieście. W myśl starego powiedzenia: apetyt rośnie w miarę jedzenia. Tak więc w Zabrzu realizowanych jest wiele niezwykle ważnych przedsięwzięć m.in. w dziedzinie medycyny, ekologii, nauki i nowoczesnych technologii.

Najbardziej ufam: ludziom, którzy chcą rozmawiać o swoich problemach. Którzy wskazują na prawdziwy stan rzeczy, nawet jeśli nie jest to sytuacja komfortowa i miła. Uważam bowiem, że większość sporów można zakończyć szczerą rozmową, gdy część merytoryczną oddzielimy od emocji i wspólnie znajdziemy rozwiązanie.

Na jaką inwestycję nigdy w mieście się nie zgodzę? Dlaczego? A o jaką będę walczyła jak lwica? Nie zgadzam się na realizację projektów wpływających na obniżenie jakości życia w mieście poprzez np. zajmowanie terenów zielonych czy miejsc przeznaczonych do rekreacji dla zabrzan. Z kolei działania inwestycyjne, których dodatkowym efektem jest poprawa tej jakości, są zawsze mile widziane i wspierane.

Największa trudność w rozwoju miasta to: restrukturyzacja przemysłu ciężkiego, z którym niegdyś utożsamiano Zabrze. Przyniosła ona ogromne koszty społeczne. Udało się jednak spowodować, że dziesiątki tysięcy miejsc pracy zlikwidowanych w kopalniach czy kombinatach okołogórniczych powstało w innych gałęziach gospodarki związanych z usługami, produkcją opartą o nowoczesne technologie, medycyną, nauką czy turystyką.
Kandyduję ponownie ponieważ: pragnę kontynuować rozpoczęty "Program Rozwoju Zabrza".

Jak będzie wyglądało moje miasto za 10 lat? Wierzę, że rocznie na zabrzańskim Szlaku Zabytków Techniki gościć będziemy ok. 1 mln turystów, a Górnik Zabrze wzbogaci swoje konto o 15. mistrzostwo Polski. Jestem przekonana, że Zabrze wciąż będzie miastem, z którego chcemy i możemy być dumni.

W tej pracy najtrudniejsze jest: mobilizowanie ludzi, aby chcieli pracować na rzecz strategii obliczonej na dziesięciolecia, a nie tylko na najbliższe miesiące.

Największą radość sprawia mi: wprowadzanie w życie kolejnych etapów planu rozwoju Zabrza. Świadomość racjonalnego gospodarowania posiadanymi zasobami pozwala stopniowo urzeczywistniać nasze marzenia o nowoczesnym mieście przyjaznym mieszkańcom. Poddając finanse miasta badaniom niezależnych międzynarodowych agencji ratingowych, uzyskujemy potwierdzenie stabilnej perspektywy ekonomicznej Zabrza.

Gdybym mogła cofnąć czas, to co bym zrobiła inaczej: Spróbowałabym nieco wcześniej podjąć odpowiedzialność za miasto. Wtedy, gdy Polsce udostępniono znacznie więcej programów unijnego wsparcia finansowego. Rozpoczynając pracę w 2006 r., udało się nam wsiąść dosłownie do ostatniego wagonu.

W tej kadencji najważniejsze dla mnie było: Ukończenie budowy Drogowej Trasy Średnicowej. Mało kto teraz pamięta, z jakimi problemami w tej kwestii się mierzyliśmy i jakie ryzyko podjęliśmy, przejmując inwestycję od marszałka województwa.

Najbardziej dumny jestem z: Gliwic. Z tego, jak miasto zmienia się na przestrzeni lat.

Nie spodziewałem się: Psucia i recentralizacji państwa na taką skalę, z jaką mamy obecnie do czynienia.

Żałuję, że: zamiast skupiać się wyłącznie na poprawie warunków życia w naszych gminach i miastach, musimy ciągle bronić tego, co działa dobrze, ale komuś w Warszawie nie podoba się, że nie ma nad tym całkowitej kontroli.

Mieszkańcy najczęściej pytają mnie o: Poprawę warunków mieszkaniowych, dostępność mieszkań komunalnych, remonty dróg i chodników oraz zieleń miejską.

Najbardziej ufam: Tym, którzy kierują się zasadami, nie doraźną osobistą korzyścią. Tym, którzy potrafią powiedzieć wprost trudną prawdę i nie uciekają od odpowiedzialności za swoje decyzje.

Na jaką inwestycję nigdy w mieście się nie zgodzę? Dlaczego? A o jaką będę walczył jak lew? Nie godzę się na inwestycje, które prywatyzują zyski, a kosztami chcą obciążać wszystkich mieszkańców. Zawsze zabiegam o takie, które tworzą wartość dodaną, zapewniają dobrze płatną, rozwijającą pracę, korzystnie wpływają na kapitał społeczny.

Największa trudność w rozwoju miasta to: Konieczność mierzenia się z problemami, na które nie mamy wpływu. Nieprzewidywalność tego, co wydarzy się w państwie. Możemy planować budowę nowego, bardzo kosztownego szpitala, ale sposób działania NFZ-etu nie gwarantuje, że gliwiczanie będą dzięki temu mieli lepszą opiekę medyczną.

Kandyduję ponownie, ponieważ: Mam poczucie odpowiedzialności za Gliwice. Sukces, na który tak długo i ciężko pracowaliśmy, może zostać łatwo roztrwoniony przez populizm i egoizm nieodpowiedzialnych polityków, dla których nie liczy się dobro wspólne, a jedynie grupowy interes.

Jak będzie wyglądało moje miasto za 10 lat? Gliwice będą miastem, w którym będzie dobra praca i komfort życia na jednym z najwyższych poziomów w Polsce. Mamy solidne fundamenty dalszego rozwoju i możliwości, aby skutecznie rozwiązywać problemy i mierzyć się z wyzwaniami.

W tej pracy najtrudniejsze jest: Konieczność trafnego rozstrzygania, co jest dobre dla całego miasta, a nie tylko wąskiej grupy. Godzenie przeciwstawnych interesów i odnajdywanie kompromisów tam, gdzie wydaje się to niemożliwe.

Największą radość sprawia mi: Wędrówka w wysokich górach.

Gdybym mógł cofnąć czas, to co bym zrobił inaczej: Jest kilka takich rzeczy, ale skoro nikt nie może cofnąć czasu, to jedyne, co można zrobić, to wyciągnąć wnioski, nie popełniać ponownie tych samych błędów.

W tej kadencji najważniejsze dla mnie było: Budowanie tego, co czyni nasze miasto miejscem, w którym ludzie są szczęśliwi, z którym się utożsamiają i są z niego dumni. Fundamenty infrastrukturalne zbudowaliśmy wcześniej kosztem wielkich wyrzeczeń. A miasto ma zapewnić swoim obywatelom warunki do tego, by mogli w nim szczęśliwie i bez stresu żyć.

Najbardziej dumny jestem z: zadowolenia mieszkańców z tego, jak funkcjonuje dziś nasze miasto. A w tym roku szczególnie jestem dumny z wyników tegorocznych matur.

Nie spodziewałem się, że: polityka bezpieczeństwa w ruchu drogowym przyniesie tak spektakularne efekty. Byłem przekonany, że to będzie wymagało dekady zmian w infrastrukturze i znacznie dłuższego okresu zmiany mentalności u użytkowników dróg. Tymczasem już dwa lata temu osiągnęliśmy 19-miesięczny okres bez wypadków śmiertelnych na drogach.

Żałuję, że: nie przekonałem twórców ustawy o Metropolii do innych, lepszych rozwiązań ustawowych, regulujących usytuowanie metropolii. Marzyłem o takiej, która by najpierw odpowiedziała na pytania, jak ma wyglądać Śląsk za kilkanaście czy kilkadziesiąt lat, gdy wyczerpią się dzisiejsze zasoby naturalne i tradycyjne branże będą się likwidować.

Mieszkańcy najczęściej pytają mnie o: Najczęstsze pytanie brzmi: Co się stało, że pan tak schudł? Cierpliwie tłumaczę, że zgubiłem ponad 20 kilogramów dzięki dobranej przez dietetyka diecie, odrobinie ruchu i większego wysiłku fizycznego, i jakie to ciekawe uczucie, gdy człowiek zaczyna się dzięki temu dużo lepiej czuć.

Najbardziej ufam: Ufam wielu ludziom, głównie tym, z którymi od wielu lat wspólnie ponosimy odpowiedzialność za miasto. Skoro mam jednak wskazać jedną osobę, to będzie to moja żona. Troszczy się o moje dobre imię, dba o mnóstwo spraw i ma duże wyczucie. Potrafi też krytycznie spojrzeć na wiele moich poczynań.

Na jaką inwestycję nigdy w mieście się nie zgodzę? Dlaczego? A o jaką będę walczył jak lew? Oj, przechodziliśmy rok temu przez zapędy takiego mało ciekawego inwestora. "Znana" z telewizji firma chciała u nas odzyskiwać odpady i robić z nich alternatywne paliwo. Znana z tego, że przydarzają się jej nieszczęśliwe pożary i czasem śmieci trafiają do dziur wykopanych w starych hałdach. Otoczyliśmy ją szczególną i skuteczną "opieką" Straży Miejskiej i służb ochrony środowiska. A o jakie firmy będę walczył? O te, które zajmują się technologiami przyszłości - które dziś jeszcze nie istnieją, a zrewolucjonizują nasze życie za dekadę lub dwie.

Największa trudność w rozwoju miasta to: Trudności? Każdy problem należy rozwiązać. Czasem trzeba na to czasu, determinacji i mądrych sojuszników

Kandyduję ponownie, ponieważ: Dokładnie wiem, jak Jaworzno powinno wyglądać za 10, 20 i więcej lat. I trzeba je na to przygotować. J

Jak będzie wyglądało moje miasto za 10 lat? Mieszkańcy będą jeszcze bardziej zadowoleni z życia i dumni z Jaworzna. Miasto będzie inteligentne, spokojne i bezpieczne, z lepszą pracą dla mieszkańców, pełne zieleni i miejsc do wspólnego spędzania czasu, z większą niż dziś liczbą firm, w których najważniejszy będzie wysiłek umysłowy na rzecz nowoczesnych technologii mobilności. Stawiamy na to, by Jaworzno było dla mieszkańców powodem do dumy.

W tej pracy najtrudniejsze jest: Słuchanie, że nie da się. Da się. Tylko trzeba wymyślić jak!

Największą radość sprawia mi: Stanowczo odmawiam wskazania tylko jednej rzeczy. Cieszy mnie mnóstwo małych i dużych, nadzwyczajnych i codziennych. Praca z ludźmi i pośród nich, i często samotna praca w ogrodzie. Tak samo ważne są gra na gitarze i zbieranie minerałów, domowe zacisze i napięcia wymagające precyzyjnych decyzji, szybkiego i sprawnego działania. Godzę przyjemność kreowania rozwoju miasta i rodzinnego, domowego zacisza w przydomowym ogrodzie. Uwielbiam być w podróży czy szusować na nartach, ale i ten moment, kiedy już chcę wracać do pracy, bo zapewne dzieje się tam coś istotnego. Mógłbym tak jeszcze długo wymieniać.

Gdybym mógł cofnąć czas, to co bym zrobił inaczej: Nie rozpamiętuję przeszłości. To już było, ważna jest teraźniejszość, bo tu i teraz decyduje się przyszłość. I one są najważniejsze.

W tej kadencji najważniejsze dla mnie było: rozpoczęcie przebudowy rynku. Prace idą zgodnie z planem i już w przyszłym roku będziemy mogli cieszyć się odzyskaną przestrzenią w samym centrum miasta.

Najbardziej dumny jestem z: tego, że mieszkańcy coraz częściej chcą decydować o mieście.

Nie spodziewałem się, że: rząd zafunduje nam tyle niespodzianek. Reforma edukacji i łączenie szpitali - to czasochłonne procesy wymagające rzetelnych przygotowań. Tymczasem samorządy dostały zaledwie kilka miesięcy na wprowadzenie zmian i przekonanie do nich mieszkańców.

Żałuję, że: do tej pory nie udało się pozyskać rządowych funduszy na obwodnicę Chorzowa. Niestety to bardzo kosztowna inwestycja, której wartość przewyższa roczny budżet naszego miasta. Bez zgody i wsparcia z Warszawy nie mamy szans na budowę tej drogi.

Mieszkańcy najczęściej pytają mnie o: mieszkania. Na własne "M" nadal nie może pozwolić sobie wiele rodzin, szczególnie młodych. Aby przekonać ich do związania swojego dorosłego życia z Chorzowem, uruchomiliśmy program "Mieszkanie dla Młodych Chorzowian". W ramach tej inicjatywy chorzowianie, którzy nie ukończyli jeszcze 35 lat, mogli ubiegać się o nowe mieszkania komunalne w centrum miasta.

Najbardziej ufam: mieszkańcom. Nikt nie wie lepiej od nich, jakie inwestycje i projekty są potrzebne.

Na jaką inwestycję nigdy w mieście się nie zgodzę? Dlaczego? A o jaką będę walczył jak lew? Zdrowie i bezpieczeństwo są u nas w Chorzowie traktowane priorytetowo. Jeśli dana inwestycja w jakikolwiek sposób zagraża mieszkańcom, to nie ma na nią mojej zgody. Jeśli jednak nowy projekt poprawia ich bezpieczeństwo i przekłada się na zdrowie, to zawsze warto o niego zawalczyć.

Największa trudność w rozwoju miasta to: ograniczony budżet. Pomysłów i potrzeb jest zawsze więcej niż pieniędzy na miejskim koncie.

Kandyduję ponownie ponieważ: w Chorzowie jest jeszcze dużo dobrego do zrobienia. Inwestycje w mieszkania komunalne i walka o czyste powietrze - to tylko kilka zadań na przyszłe lata, które chcę zrealizować.

Jak będzie wyglądało moje miasto za 10 lat? Chorzów ma być miastem, w którym dobrze się żyje. Mam nadzieję, że z roku na rok coraz więcej osób będzie chciało wiązać swoje życie rodzinne i zawodowe z naszym miastem.

W tej pracy najtrudniejsze jest: szukanie dobrego kompromisu. Często obie strony mają mocne argumenty i nie widać żadnych szans na porozumienie. Kiedy jednak siadamy do stołu i zaczynamy wspólnie pracować, to okazuje się, że zawsze jest jakieś dobre rozwiązanie.

W tej kadencji najważniejsze dla mnie było: pozyskiwanie środków unijnych oraz zwiększenie środków na inwestycje. Dziś Ruda Śląska może inwestować na poziomie 150 mln zł rocznie. Naszym priorytetem było zakończenie kolejnych dwóch etapów budowy trasy N-S oraz oddanie stadionu lekkoatletycznego.

Najbardziej dumna jestem z: kolejnych inwestycji, rozwoju miasta i tego, że udało się nam wyjść z finansowej zapaści. Dumna jestem z pięknego stadionu lekkoatletycznego i Burloch Areny. Ale przede wszystkim jestem dumna z mieszkańców Rudy Śląskiej, z ich zaangażowania, inicjatyw i troski o miasto. To dzięki nim tak dużo dzieje się w mieście i Ruda Śląska dynamicznie się rozwija.

Nie spodziewałam się, że: będzie brakować firm do realizacji miejskich inwestycji. Nierozstrzygnięte przetargi hamują inwestycje. Największy problem mamy z małymi zleceniami, które dotyczą m.in. realizacji budżetu obywatelskiego, a to właśnie na nie najbardziej czekają mieszkańcy.

Żałuję, że: nie mogę spełnić oczekiwań wszystkich mieszkańców, bo ile osób, tyle opinii i wizji. Mimo to zawsze staram się znajdować optymalne rozwiązania. Z tego powodu często prowadzimy konsultacje społeczne i organizujemy spotkania dotyczące danego tematu.

Mieszkańcy najczęściej pytają mnie: o swoje najbliższe otoczenie, dlatego staram się, aby w każdej dzielnicy realizowane były inwestycje zgodne z oczekiwaniami mieszkańców. Stawiamy na zrównoważony rozwój Rudy Śląskiej. Wprowadziliśmy budżet obywatelski, aby mieszkańcy mogli decydować o swoim podwórku.

Najbardziej ufam: mojemu zarządowi miasta i moim współpracownikom. Dobry, zgrany zespół może zdziałać bardzo wiele. Ufam też w szczerość i zaangażowanie mieszkańców, bo najważniejsza jest Ruda, a w Rudzie ludzie.

Na jaką inwestycję nigdy w mieście się nie zgodzę? Dlaczego? A o jaką będę walczyła jak lew? Nie zgodzę się na inwestycję, która zagrażałaby bezpieczeństwu mieszkańców. Z kolei moim priorytetem jest dokończenie ostatniego etapu budowy trasy N-S. Zawsze zabiegam też o inwestycje dające miejsca pracy mieszkańcom i te w infrastrukturę sportową i rekreacyjną. Rudzianie stawiają na aktywne spędzanie wolnego czasu i potrzebują takich miejsc.

Największa trudność w rozwoju miasta to: skomplikowane prawo, które często jest różnie interpretowane, to również ograniczenia formalne i finansowe samorządów.

Kandyduję ponownie, ponieważ: moja pierwsza kadencja to było "gaszenie pożarów" po poprzedniku. Kolejna pozwoliła rozpocząć inwestycje, które teraz chciałabym dokończyć i realizować kolejne, szczególnie te dotyczące infrastruktury drogowej, budownictwa mieszkaniowego i przemysłu czasu wolnego.

Jak będzie wyglądało miasto za 10 lat? Będzie to najlepsze miejsce do zamieszkania, pracy i wypoczynku.

W tej pracy najtrudniejsza jest: realizacja zadań rządowych, za którymi nie idą odpowiednie dotacje.

Największą radość sprawia mi: każda nowa inwestycja i zadowolenie mieszkańców.

Gdybym mogła cofnąć czas, to co bym zrobiła inaczej: Z perspektywy czasu, znając skutki, różne sprawy można by rozwiązać inaczej. Ale nie jest to możliwe, dlatego staram się wyciągać wnioski i patrzeć w przyszłość.

W tej kadencji najważniejsze dla mnie było: pozyskiwanie bezzwrotnych funduszy zewnętrznych, pozwalających na realizację inwestycji rozwijających miasto. Możliwości inwestycyjne samorządów są oparte w głównej mierze na środkach europejskich. Rybnik potrafi docierać do tych środków i szukać wkładów własnych na realizację.

Najbardziej dumny jestem z tego: że udało mi się uzyskać większość w radzie miasta, pomimo tego, że na to się nie zapowiadało. Cieszę się, że ta zbudowana koalicja, złożona z ludzi, dla których Rybnik jest ważny, wytrzymała do końca. Jestem więc dumny, że dyskusja, czasem trudna, doprowadza do konstruktywnych rozwiązań.

Nie spodziewałem się tego: że przyjdzie mi się mierzyć ze śmiercią bliskiego współpracownika z zarządu miasta. Śmierć osoby tak twórczej, jak Wojciech Student, była dla mnie bardzo trudna, myślę, że dla wielu pracowników urzędu miasta również. Wojtek żył miastem, Rybnik był dla niego ważny. Wierzę, że jest cichym patronem tych wszystkich inwestycji, pomysłów, które będą w Rybniku w najbliższych latach realizowane.

Żałuję, że: temat walki z niską emisją nie załapał się na szybką ścieżkę legislacyjną, jak to miało miejsce w przypadku wielu ważnych dla rządu przedsięwzięć.

Mieszkańcy najczęściej pytają mnie o: swoje sprawy i najbliższe otoczenie. Są to często kwestie wynikające z bardzo konkretnego problemu, który dotyczy lokalnej społeczności. Tematem przewodnim moich rozmów z mieszkańcami są też walka z niską emisją i działania podejmowane na rzecz poprawy jakości powietrza. Cieszy mnie, że świadomość ekologiczna mieszkańców rośnie.

Najbardziej ufam: temu, że dojrzeliśmy do tego, by tworzyć samorząd, że jesteśmy w stanie dbać o swoje małe ojczyzny, że zasada samorządzenia się jest na tyle istotna, że chcemy ją realizować, np. poprzez udział w wyborach czy zaangażowanie w życie społeczne swoich lokalnych wspólnot.

Na jaką inwestycję nigdy w mieście się nie zgodzę? Dlaczego? A o jaką będę walczył jak lew? Nigdy nie zgodziłbym się na inwestycję ingerującą w układ rybnickiego Śródmieścia i zaburzającą ład przestrzenny ani też na inwestycję, która mogłaby godzić w zdrowie czy poczucie bezpieczeństwa mieszkańców. Będę z kolei walczył o sprawną realizację historycznej dla Rybnika inwestycji - budowy Regionalnej Drogi Racibórz - Pszczyna.

Największa trudność w rozwoju miasta: to smog. Opinia o tym, że powietrze jest złe, przekłada się na każdą dziedzinę życia w mieście czy też decyzję o zamieszkaniu w nim.
Kandyduję ponownie, ponieważ: jestem w połowie drogi realizacji zamierzonych pomysłów. Projekty są na pewnym etapie realizacji, koncepcje zaczynają nabierać realnych kształtów, chciałbym dokończyć to, co zacząłem. Tak się składa, że zaproponowany przez mnie całościowy programu Rybnik 2023+, który pokazuje zrównoważony rozwój miasta, wizję polityki miejskiej nastawionej na poprawę jakości życia mieszkańców w wielu różnych obszarach, pokrywa się czasowo z kolejną, tym razem pięcioletnią kadencją.

Jak będzie wyglądało moje miasto za 10 lat? Rybnik utrzyma status stolicy subregionu, dając całemu regionowi impulsy do tego, w jaki sposób można się rozwijać. Miasto będzie dobrze skomunikowane i przyjazne mieszkańcom. Będzie to miasto stawiające na zrównoważony rozwój przestrzeni związanej z kulturą, edukacją, sportem, rekreacją. Miasto o zdywersyfikowanej gospodarce, nieopierające się jedynie na górnictwie, ale też na handlu, usługach i nowoczesnych technologiach.

W tej pracy najtrudniejsze jest: znalezienie wystarczającej ilości czasu - na wszystko i dla wszystkich.

Największą radość sprawia mi: możliwość obserwowania efektów pracy.

Gdybym mógł cofnąć czas, to co bym zrobił inaczej: Nigdy nie patrzyłem na życie w kategoriach: "co by było, gdyby.". Decyzje trzeba podejmować tu i teraz, z wszystkimi ich konsekwencjami, na bieżąco rozwiązywać problemy. Z każdego doświadczenia wysnuwa się też jakieś wnioski, czy to w kwestiach inwestycyjnych, personalnych czy zarządzania miastem.

W tej kadencji najważniejsze dla mnie było: Rozpoczęcie prac i konsultacji społecznych związanych z rewitalizacją śródmieścia. Mam na myśli pozyskanie dla miasta terenów byłej fabryki maszyn DEFUM, gdzie obecnie realizowany jest projekt Fabryka Pełna Życia, a także podpisanie porozumienia z PKP i rozpoczęcie wspólnego projektowania zmian układów komunikacyjnych i budowy centrów przesiadkowych w rejonie dworców w centrum miasta i w Gołonogu.

Najbardziej dumny jestem z: Ze zbudowania sprawdzonego zespołu ludzi, którzy całe swoje serce wkładają w pracę na rzecz Dąbrowy Górniczej i jej mieszkańców.

Nie spodziewałem się, że: Podział Polaków wykreowany na szczeblu centralnym przeniesie się również do samorządu i że również tutaj polityczne antagonizmy będą wypierać merytoryczną dyskusję.

Żałuję, że: ze względu na zbyt małe kontraktowanie ze strony Narodowego Funduszu Zdrowia nadal nie jest możliwe pełne wykorzystanie potencjału Zagłębiowskiego Centrum Onkologii, które wyposażone jest w najnowocześniejszy sprzęt onkologiczny i zatrudnia najwyższej klasy specjalistów.

Mieszkańcy najczęściej pytają mnie o: dalszy rozwój Dąbrowy Górniczej.

Najbardziej ufam: moim najbliższym współpracownikom, z którymi niezmiennie pracuję od kilkunastu lat.

Na jaką inwestycję nigdy w mieście się nie zgodzę? Dlaczego? A o jaką będę walczył jak lew? Na pewno nie zgodziłbym się na inwestycję, która zagrażałaby mieszkańcom i która mogłaby pogorszyć jakość życia w mieście. Z kolei inwestycją, o którą zabiegałem i dalej będę to robił, są wspólne inwestycje z PKP, mające na celu uporządkowanie dworców i budowę tuneli pod torami.

Największa trudność w rozwoju miasta to: Zbyt długie procedury, nieustannie zmieniające się prawo, które często posiada niezliczone luki, a także widmo coraz większej centralizacji przejawiające się w zlecaniu przez rząd kolejnych zadań samorządom bez wystarczającego pokrycia finansowego.

Nie kandyduję ponownie, ponieważ: Mimo że bycie prezydentem Dąbrowy Górniczej to największe wyzwanie mojego życia, podjąłem decyzję, że nie będę ponownie kandydował na to stanowisko. Podjąłem decyzję świadomie, ponieważ wiem, że przekazując miasto młodszemu pokoleniu, którego reprezentantem jest mój zastępca Marcin Bazylak, zostawiam miasto w dobrych rękach. Rękach młodych, ale przede wszystkim doświadczonych, samorządowców, którzy na pierwszym miejscu stawiać będą dalszy rozwój miasta i poprawę jakości życia mieszkańców.

Jak będzie wyglądało moje miasto za 10 lat? Jestem przekonany, że będzie miastem nowoczesnym, europejskim i pełnym życia.

W tej pracy najtrudniejsze jest: szukanie kompromisów i podejmowanie decyzji w kontekście ilości potrzeb i wyzwań stojących przed miastem, a realnymi możliwości ich realizacji, tak aby zapewnić miastu zrównoważony rozwój.

Największą radość sprawia mi: Realizacja zadań, które na etapie wykonywania budzą często kontrowersje, a po ich zakończeniu okazuje się, że dobrze służą mieszkańcomi zamykają usta tym, którzy mieliby satysfakcję, gdyby nie udało się ich zrealizować.

Gdybym mógł cofnąć czas, to co bym zrobił inaczej: Mając dzisiejszą wiedzę, zapewne inaczej podszedłbym do opłaty adiacenckiej, którą wtedy uchwalaliśmy, nie mając pewności, czy uzyskamy dofinansowanie do jednego z największych w Polsce projektów uporządkowania gospodarki wodno-ściekowej.

W tej kadencji najważniejsze dla mnie było: Dotrzymanie słowa danego mieszkańcom. Wspólnie napisaliśmy program wyborczy i zrobiłam wszystko, żeby go zrealizować. Jest końcówka kadencji, a my wciąż pracujemy, prowadzimy inwestycje i... rozpoczynamy kolejne. Myślę, że wywiązałam się z umowy społecznej, którą zawarliśmy i podpisaliśmy przed wyborami.

Najbardziej dumna jestem ze: Szpitala Miejskiego. To największa i jednocześnie najważniejsza dla mieszkańców inwestycja. Dziś mamy najnowocześniejszy i najlepiej wyposażony Szpital Miejski w regionie, zapewniający opiekę potrzebującym.

Nie spodziewałem się, że: te cztery lata będą tak intensywne. Tempo pracy było zawrotne, szczególnie dla moich pracowników, którym jestem niezmiernie wdzięczna, bo zrobili kawał dobrej roboty.

Mieszkańcy najczęściej pytają mnie o: powstanie oddziału dziecięcego w szpitalu, budowę basenu krytego i... McDonalda. Postaramy się spełnić te oczekiwania, nawet biorąc pod uwagę, że niektóre wykraczają poza kompetencje prezydenta. Na początek powstanie KFC.

Najbardziej ufam: wyczuciu mieszkańców, dlatego strategiczne decyzje podejmujemy wspólnie. Nie przez przypadek wspólnie piszemy program wyborczy.

Na jaką inwestycję nigdy w mieście się nie zgodzę? Dlaczego? A o jaką będę walczyła jak lwica? Mieliśmy niezwykle przykre doświadczenia z odpadami, stoczyliśmy prawdziwą walkę o powstrzymanie procederu zwożenia śmieci do naszego miasta i dziś nie chcemy mieć już z tym rodzajem działalności nic wspólnego. Za to mieszkańcy jasno określili, co jest dla nich priorytetem. Oczekują basenu krytego i ten basen zostanie wybudowany w nadchodzącej kadencji.

Największa trudność w rozwoju miasta to: brak rzetelnych wykonawców, brak ofert w przetargach, zawyżane - czasami o 100 proc. - ceny inwestycji, a co za tym wszystkim idzie - duże opóźnienia w ich realizacji.

Kandyduję ponownie, ponieważ: Rozpoczęłam proces zmian i chcę doprowadzić je do końca. Już cztery lata temu, przedstawiając program wyborczy, powiedziałam, że na jego pełną realizację potrzeba będzie więcej czasu niż cztery lata. Jeśli mieszkańcy uważają, że idziemy w dobrym kierunku - będę kontynuowała swoją pracę.

Jak będzie wyglądało moje miasto za 10 lat? Lepiej. Wystarczyły cztery lata, żeby wiele miejsc zmieniło się nie do poznania. Myślę, że jeśli ktoś wyjedzie i wróci za dziesięć lat - może nie poznać Piekar Śląskich. Jesteśmy małym, ale nowoczesnym i rozwijającym się miastem, w którym coraz lepiej się żyje.

W tej pracy najtrudniejsze jest: pogodzenie się z faktem, że nie można rozwiązać wszystkich problemów i zadowolić wszystkich mieszkańców. Potrzeby są tak różnorodne i czasami sprzeczne ze sobą, że nie można ich wszystkich pogodzić.

Największą radość sprawia mi: obserwowanie zakończonych inwestycji i radości, jaką dają mieszkańcom, zwłaszcza tym najmłodszym.

Gdybym mogła cofnąć czas, to co bym zrobiła inaczej: Naprawiłabym wszystkie błędy, jakie popełniliśmy. Kilka wpadek na pewno by się znalazło. Myślę, że każdy z nas ucieszyłby się z takiego wehikułu czasu, ale tak naprawdę jesteśmy tylko ludźmi i wszyscy popełniamy błędy. O naszej klasie świadczy to, jak sobie z nimi radzimy. Jeśli coś się nie udaje - mówię o tym otwarcie i staram się to poprawić. Nigdy nie rozkładam bezsilnie rąk. Myślę, że to klucz do sukcesu.

W tej kadencji najważniejsze dla mnie było: Na początku swojej kadencji jako cel postawiłem sobie obudowanie gospodarczego potencjału Bytomia. Przez ten czas udało mi się skierować miasto na pozytywną drogę rozwoju poprzez zainteresowanie inwestorów lokowaniem biznesu w Bytomiu. Przez 6 lat mojej prezydentury podatki i opłaty lokalne utrzymane zostały na tym samym poziomie, a część z nich nawet obniżyliśmy. Między innymi dzięki temu sprowadziliśmy do miasta pierwszych od wielu lat inwestorów działających w sferze produkcji. Na bytomskich terenach przyłączonych do Katowickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej rozpoczęła swoje funkcjonowanie pierwsza firma - belgijskie EPCO. Aktualnie przy ul. Węglowej realizowana jest istotna inwestycja firmy MOSTVA. Trzeba podkreślić, że jest to proces długotrwały, więc kluczowe jest utrzymanie w Bytomiu tej proinwestycyjnej polityki przez kolejne lata.

Najbardziej dumny jestem z: Najbardziej jestem dumny z pierwszych efektów podjętych przeze mnie działań na rzecz ożywienia ekonomicznego. Świadczy o tym spadek bezrobocia z ponad 20 do 9,6 procent w lipcu br. Tak niskie nie było ono od wielu lat. Również pierwsi inwestorzy w sferze produkcji wskazują na ożywienie, jakiego to miasto nie widziało od kilku dekad. Dużą satysfakcję odczuwam także z odnowienia dla mieszkańców terenów zielonych. Parki: Miejski, Mickiewicza, Ludowy, Fazaniec, Amendy, Grota to tylko niektóre z zupełnie odmienionych miejsc.

Nie spodziewałem się, że: Nie spodziewałem się, że pracując na rzecz Bytomia, czas tak przyspieszy.

Żałuję, że: Z powodu obstrukcji części bytomskich radnych nie zakończyliśmy jeszcze budowy stadionu i lodowiska Polonii Bytom, które mogły być już w zaawansowanej fazie budowy.

Mieszkańcy najczęściej pytają mnie o: powstanie nowych mieszkań, kolejnych miejsc pracy oraz kwestię rozwiązania problemu nieuczciwych przedsiębiorców zajmującymi się odpadami. Bardzo poważnie podchodzę do wszystkich tych kwestii. W Bytomiu powstanie ponad 800 nowych mieszkań, dzięki czterem istotnym inwestycjom. Sprowadzeni inwestorzy w sferze produkcji stworzyli istotne zakłady pracy. Co do odpadów - nie tylko nie wydajemy nowych pozwoleń, ale także aktywnie i skutecznie postulujemy o zmianę przepisów prawnych w celu wzmocnienia instytucji kontrolnych.

Najbardziej ufam: Największym zaufaniem darzę małżonkę, rodzinę i najbliższych współpracowników. Ale na co dzień staram się polegać na swojej intuicji i doświadczeniu.

Na jaką inwestycję nigdy w mieście się nie zgodzę? Dlaczego? A o jaką będę walczył jak lew? Nie wyraziłbym zgody na inwestycję, która miałaby niekorzystny wpływ na środowisko naturalne i utrudniałaby życie okolicznym mieszkańcom. Skorzystałem z przysługującego mi prawa pierwokupu 30ha terenów wokół rzeki Bytomki, kiedy dowiedziałem się, że nabyć je zamierzał przedsiębiorca zajmujący się odpadami. Aktualnie, dzięki pozyskanemu przez nas dofinansowaniu z Narodowego Funduszu Środowiska, tereny te za kwotę ponad 24 mln zł są rekultywowane i przywracane mieszkańcom. Powstają tam cztery oświetlone boiska sportowe, cztery siłownie plenerowe i ścieżki rowerowe. Właśnie o środki zewnętrzne na inwestycje poprawiające jakość życia mieszkańców walczę jak lew.

Największa trudność w rozwoju miasta to: Największym problemem w rozwoju miasta jest konieczność odbudowania jego potencjału ekonomicznego po wielu latach zaniedbań moich poprzedników w tym zakresie. Problem zdegradowanych terenów poprzemysłowych, a także liczba rodzin borykających się z problemami socjalnymi to spore wyzwania.

Kandyduję ponownie ponieważ: Bytom najbardziej potrzebuje stabilizacji. Rewitalizacja miasta, tak samo jak ożywienie gospodarcze, to procesy wieloletnie. Wiem jak je dokończyć i chcę wziąć odpowiedzialność za decyzje, które już podjąłem.

Jak będzie wyglądało moje miasto za 10 lat? Za 10 lat Bytom będzie miastem, które skutecznie zakończy proces rewitalizacji. Obok odrestaurowanych, zabytkowych kamienic pojawią się: nowoczesny dworzec przesiadkowy i komfortowe budynki mieszkalne. Mieszkańcy będą mogli korzystać z pięknie zrewitalizowanych terenów zielonych oraz infrastruktury sportowej.

W tej pracy najtrudniejsze jest: Będąc prezydentem Bytomia najtrudniej jest spełnić w tak krótkim czasie oczekiwania wszystkich mieszkańców miasta posiadając tak ograniczony budżet.

Największą radość sprawia mi: Największą radość sprawia mi uśmiech mojego syna.

Gdybym mól cofnąć czas, to co zrobiłbym inaczej: Gdybym mógł cofnąć czas, to nie zatrudniłbym na stanowisku zastępcy prezydenta Pana Andrzeja Panka. Liczyłem na to, że jako wieloletni pracownik, a następnie naczelnik wydziału środowiska, będzie on skutecznie walczył z problemem odpadów w Bytomiu. Tak się nie stało. Zupełnie się nie sprawdził, więc musiałem go odwołać.

W tej kadencji najważniejsze dla mnie było: Zrealizowanie programu wyborczego, który prezentowałam ubiegając się o fotel prezydenta w roku 2014. I co najważniejsze - zdecydowaną większość udało się wykonać. Przebudowaliśmy 73 km dróg wraz z chodnikami za kwotę 70 milionów zł, przebudowaliśmy skrzyżowania na bezkolizyjne oraz poprawiliśmy system komunikacji miejskiej. Wdrożyliśmy inteligentny monitoring wizyjny miasta - drugi taki w całym kraju. Zwiększyliśmy nakłady na służby mundurowe w celu poprawy bezpieczeństwa - dofinansowania do pojazdów, dodatkowe patrole, szkolenia. Wymieniliśmy oświetlenie w mieście na energooszczędne. Zwiększyliśmy bezpieczeństwo pieszych. Aktywnie walczymy ze smogiem poprzez szereg działań - od dofinansowań po czujniki i edukację. Przeprowadzony został kompleksowy remont szpitala miejskiego za ponad 8 mln zł. Wprowadziliśmy bezpłatne szczepienia i badania oraz programy do walki z otyłością. Wyremontowaliśmy znaczną część placówek oświatowych i kulturalnych, wybudowaliśmy halę przy szkole sportowej, 8 nowych boisk szkolnych oraz nowe przedszkole. A to zaledwie najważniejsze z realizacji.

Najbardziej dumny jestem z: Pozyskania w tej kadencji blisko 50 mln dofinansowania na różnego rodzaju przedsięwzięcia, tak tzw. miękkie, jak i twarde, inwestycyjne, dzięki którym w sposób odczuwalny poprawiliśmy komfort życia mieszkańców. A kolejne wnioski są w trakcie przygotowywania i rozpatrywania. Najbardziej cieszy fakt rozpoczęcia prac w dwóch strategicznych pod względem rekreacyjnym miejscach - w Parku Zamkowym i na Promenadzie.

Nie spodziewałem się, że: Tak duży wpływ na realizację poszczególnych zadań będzie miał aktualny rynek usług. Już w minionym roku musieliśmy podjąć wysiłki, by sprostać wymaganiom rynku - ceny poszczególnych usług znacznie wzrosły ze względu na brak siły roboczej, a w związku z tym nakłady musieliśmy adekwatnie zwiększyć, co odcisnęło piętno na budżecie.

Żałuję, że: Wiele strategicznych kwestii dla miasta zależy od decyzji zależnych nie tylko od nas, jak w przypadku przejęcia terenów po KWK Mysłowice, realizacji budowy DTŚ czy współpracy między Górnośląskim Przedsiębiorstwem Wodociągów a MPWiK Mysłowice. Z naszej strony dbamy, aby wykonywać wszelkie niezbędne ruchy.

Mieszkańcy najczęściej pytają mnie o: Postępy prac związanych z przebudową wspomnianych miejsc rekreacyjnych, w tym głównie o budowę basenu. Wszystko przebiega zgodnie z harmonogramem. Roboty budowlane w Parku Zamkowym i na Promenadzie ruszą niebawem, program funkcjonalno-użytkowy budowy basenu jest już przygotowany, a w poszczególnych dzielnicach realizowane są zwycięskie projekty Mysłowickiego Budżetu Obywatelskiego. Przed nami także duża przebudowa ciągów komunikacyjnych w ścisłym centrum miasta, realizowana przez Tramwaje Śląskie, na którą razem z mieszkańcami czekamy z niecierpliwością

Najbardziej ufam: Swojej intuicji.

Na jaką inwestycję nigdy w mieście się nie zgodzę? Dlaczego? A o jaką będę walczył jak lew? Nie zgadzam się na wszelkie inwestycje, które stanowią zagrożenie dla interesów miasta i mieszkańców. Walczyć natomiast muszę o te kwestie, które nie zależą wyłącznie od decyzji podejmowanych wspólnie z zarządem, czyli m.in. o budowę DTŚ. Ubolewam nad tym, że budowa tak strategicznego dla naszego regionu odcinka, stale przeciąga się w czasie.

Największa trudność w rozwoju miasta to: Fakt, że samorządom wciąż przybywa zadań, co powoduje sukcesywny wzrost wydatków, a nie idzie za tym odpowiednie dofinansowanie z budżetu państwa. Innym problemem jest to, że mieszkańcy nie do końca rozumieją mechanizmy finansowego funkcjonowania miasta i często może się wydawać, że pewne rzeczy można zrobić szybciej, pomijając procedury, co jest oczywiście niemożliwe.

Kandyduję ponownie ponieważ: Chcę dokończyć te wszystkie przedsięwzięcia, które rozpocząłem. Przez ostatnie 8 lat zrobiliśmy naprawdę dużo, a możemy więcej. Sumienna i sukcesywna praca, w odróżnieniu od chaotycznej polityki prowadzonej przed rokiem 2010, pozwoliła nam na osiągnięcie w wielu dziedzinach stabilizacji, która może nie ma dużo wspólnego z obiecywaną przez innych spektakularnością, ale pozwala na osiąganie trwałych efektów o mocnych fundamentach.

Jak będzie wyglądało moje miasto za 10 lat? Będzie bezpiecznym i atrakcyjnym miastem, które zaspokoi wszelkie potrzeby mieszkańców - od podstawowych, o które już zadbaliśmy, po zadbanie w sposób kompleksowy o czas wolny i rekreację.

W tej pracy najtrudniejsze jest: Uświadomienie współodpowiedzialności za miasto, za jego rozwój i za satysfakcję mieszkańców, a także konieczność odpowiadania na nierzadko odmienne i sprzeczne ze sobą oczekiwania mieszkańców.

Największą radość sprawia mi: Uśmiech i zadowolenie spotykanych mieszkańców.

Gdybym mógł cofnąć czas, to, co bym zrobił inaczej: Roztrząsanie i analizowanie tego, co bym zrobił inaczej nie ma sensu, gdyż czasu cofnąć nie można. Zarządzanie to sztuka podejmowania decyzji, często bardzo trudnych oraz umiejętność zmierzania się z ich konsekwencjami i wyciągania wniosków. To właśnie w mojej codziennej pracy staram się robić.

W tej kadencji najważniejsze dla mnie była: kontynuacja dużych miejskich inwestycji, w tym przedsięwzięć drogowych, zabezpieczenie miejsc w przedszkolach i szkołach dla młodych bielszczan, kompleksowe remonty placówek oświatowych, rozpoczęcie przebudowy Bielskiego Centrum Kultury oraz przygotowanie, łącznie z zabezpieczeniem finansowania, rozbudowa Beskidzkiego Centrum Onkologii - Szpitala Miejskiego

Najbardziej dumny jestem z: wszystkich inwestycji, które udało się przeprowadzić, z tego jak Bielsko-Biała - wbrew zarzutom malkontentów o betonowaniu miasta - jest piękne i zielone oraz z nowych komend Policji i Państwowej Straży Pożarnej - najnowocześniejszych w kraju, z nowej zbudowanej od podstaw siedziby Archiwum Państwowego oraz siedziby i utrzymania w mieście Straży Granicznej

Nie spodziewałem się, że: tak szybko będzie postępować centralizacja (vide taryfy wodne ustalane w Warszawie, decyzje o sposobie segregacji odpadów podejmowane na szczeblu rządowym)

Żałuję, że: nie dokończę wielu ważnych dla miasta, a już rozpoczętych bądź przygotowanych inwestycji oraz zakończenia współpracy z wieloma znakomitymi ludźmi pracującymi w Urzędzie Miasta i miejskich instytucjach

Mieszkańcy najczęściej pytają mnie o: sprawy osobiste i terminy realizacji dużych inwestycji

Najbardziej ufam: Panu Bogu

Na jaką inwestycję nigdy w mieście się nie zgodzę? Dlaczego? A o jaką będę walczył jak lew? Nie zgodziłbym się na inwestycję, która nie wynika z autentycznych potrzeb mieszkańców, a jest jedynie rezultatem populizmu. Ponieważ jestem spod znaku lwa zawsze o każdą bielską inwestycję walczyłem jak lew.

Największa trudność w rozwoju miasta to: brak terenów inwestycyjnych

Nie kandyduję ponownie ponieważ: uznałem, że nadszedł odpowiedni moment, by przekazać pałeczkę młodszym

Jak będzie wyglądało moje miasto za 10 lat? Już teraz wszystkie duże, infrastrukturalne inwestycje są zakończone lub powoli dobiegają końca. Będzie więc w najbliższych latach czas i sposobność, by koncentrować się na upiększaniu miasta i wprowadzaniu udogodnień dla mieszkańców i turystów. Za 10 lat miasto będzie więc jeszcze piękniejsze, jeszcze bardziej przyjazne i bardziej nowoczesne niż w tej chwili.

W tej pracy najtrudniejsze jest: biurokracja i ogromna liczba dokumentów, które trzeba przejrzeć każdego dnia, zmaganie się ze złym prawem i niespójnymi przepisami oraz coraz większą liczbą zadań jakimi obciążane są samorządy
Największą radość sprawia mi: gdy widzę zadowolonych bielszczan, cieszących się, że żyją w tak pięknym mieście

Gdybym mógł cofnąć czas, to, co bym zrobił inaczej: z perspektywy czasu człowiek zawsze dostrzega, że pewne rzeczy można byłoby zrobić inaczej, ale nie

W tej kadencji najważniejsze dla mnie było: wyremontowanie 30 kilometrów dróg miejskich połączone z wybudowaniem 17 kilometrów nowych ścieżek rowerowych łączących z miastami ościennymi, rewitalizacja wszystkich skwerów, parków miejskich i basenów, zainteresowanie opinii publicznej i rządu problemami gospodarki uciążliwymi odpadami w gminach, uratowanie miejskiego szpitala od likwidacji, pozyskanie dla niego kontraktu oraz odzyskanie zaległych milionów złotych za wykonane usługi medyczne od NFZ. Ostatnim zrealizowanym priorytetem było wprowadzenie szerokich zmian w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, dzięki czemu uzyskaliśmy nowe obszary miasta pod budownictwo mieszkaniowe oraz tereny sprzyjające rozwoju przedsiębiorczości w mieście. 

Najbardziej dumny jestem z: ilości uruchomionych projektów inwestycyjnych i społecznych w tak krótkim, 4-letnim okresie. To blisko 600 zadań, które w ciągu jednej kadencji zmieniły obraz naszego miasta nie do poznania. Zawdzięczamy to rekordowej puli pozyskanych środków zewnętrznych dla miasta w kwocie przekraczającej na dziś 85 milionów złotych. W zestawieniach wojewódzkich nasze miasto jest
w ścisłej czołówce miast pozyskujących środki w ramach Zintegrowanych Inwestycji Terytorialnych oraz w ilości pozyskanych środków z Unii Europejskiej w przeliczeniu na jednego mieszkańca.

Nie spodziewałem się, że: tak szybko nastanie spontaniczna w naszym regionie moda na Siemianowice Śląskie. Kiedyś nasze miasto było postrzegane jako przyczółek dużych Katowic, prawie jak ich dzielnica. Dzisiaj Siemianowice są wybierane przez klientów nieruchomości i deweloperów jako dobra i konkurencyjna alternatywa wobec inwestowania w miastach większych. Powodem jest fakt, że choć historia miasta opiera się głównie o minioną już epokę węgla i stali, to dzisiaj jest ono na wskroś kompaktowe, nowoczesne, bardziej zielone, rodzinne i po prostu przytulne.

Żałuję, że: jako region Górnego Śląska i Zagłębia nie połączyliśmy wcześniej wspólnie potencjałów naszych miast na tak dużą skalę jak dzisiaj.  Uważam, że ścieżka wspólnych działań wszystkich gospodarzy miast, gmin i miasteczek obrana wpierw poprzez GZM a teraz Metropolię, przez efekt skali, zbuduje szybciej przewagę konkurencyjną całego południa Polski. Myślę, że gdyby Metropolia powstała np. 15 lat temu, nasz region i nasze miasta, w tym Siemianowice Śląskie, wyglądałyby dzisiaj zupełnie inaczej.

Mieszkańcy najczęściej pytają mnie o: to kiedy fala remontowa naszego miasta, która przesuwa się konsekwentnie przez wszystkie dzielnice dotrze na ich ulicę. Poza tym najczęściej pytają o to, czy w ogóle mam czas dla siebie
i dla rodziny.

Najbardziej ufam: Żonie.

Na jaką inwestycję nigdy w mieście się nie zgodzę? Dlaczego? A o jaką będę walczył jak lew? Nigdy nie zgodzę się na kolejne przedsiębiorstwo zajmujące się przetwarzaniem odpadów uciążliwych, bo mamy już taką firmę w mieście, przez którą wielu mieszkańców dzielnicy Hugo cierpi niemal każdego dnia przez odór. Gdy dodamy do tego odór z podobnych firm z miast ościennych, przez działalność których odór czuć w Siemianowicach Śląskich, Czeladzi i Sosnowcu, to mamy odpowiedź, dlaczego nigdy więcej do takich  inwestycji w pobliżu obiektów mieszkalnych, nie dojdzie. Będę walczył o budowę Drogowej Trasy Średnicowej Północ. Jej zbudowanie pozwoli zwiększyć bezpieczeństwo drogowe przy stale wzrastającym ruchu samochodowym w Metropolii, zwiększyć atrakcyjność inwestycyjną wszystkich miast znajdujących się na jej trasie oraz zagwarantuje szybkie i bezpieczne połączenie drogowe mieszkańcom naszego miasta z całym regionem i lotniskiem w Pyrzowicach.

Największa trudność w rozwoju miasta to: Największą trudnością jest pozyskanie środków z któregokolwiek programu rządowego na remonty i  rewitalizację starej i przestarzałej substancji mieszkaniowej w mieście. Skomplikowany stan własności gruntów na poszczególnych obszarach miasta. Swoisty miks własności państwowej, gminnej, spółek pokopalnianych, spółdzielni mieszkaniowych i osób prywatnych. Ponadto miasto do dalszego rozwoju potrzebuje nowych, młodych mieszkańców, a tych nie przybywa w takim tempie, jakbyśmy sobie tego życzyli. Stąd własny program Strategia 2030 opracowany razem
z obecnymi mieszkańcami, w którym znajdują się nadrzędne priorytety dla urzędników. Ich wdrożenie pozwoli rozwijać miasto tak, by było przyjazne każdej grupie wiekowej i społecznej.  W ten sposób chcemy przyciągnąć nowych mieszkańców miasta.

Kandyduję ponownie ponieważ: Chcę razem z mieszkańcami dokończyć proces rewitalizacji i rozwoju gospodarczego całego miasta. Rozpoczęliśmy go razem, tj. mieszkańcy, urząd miasta i przedsiębiorcy. Łączymy nieustannie potencjał intelektualny na spotkaniach, warsztatach i konsultacjach, by Siemianowice Śląskie były miastem na weekend - czyli o wyjątkowych walorach turystyczno rekreacyjnych - i na całe życie, czyli przyjazne każdej grupie wiekowej i grupie społecznej z rodziną na czele.

Jak będzie wyglądało moje miasto za 10 lat? Będzie to zrównoważone miasto, które bez względu na dzielnicę, będzie zachwycało pięknem przyrody, zieleni miejskiej i czystością. Miastem, w którym mieszkańcy mają zabezpieczone dobre wykształcenie, pracę oraz profesjonalną opiekę zdrowotną. Miastem bezpiecznym, dobrze skomunikowanym ze światem poprzez bezpieczne i zadbane drogi, nowoczesne ścieżki rowerowe oraz miastem, które wzdłuż i wszerz przejedzie na wózku każdy niepełnosprawny, matka
z dzieckiem czy też osoba starsza z chodzikiem.

W tej pracy najtrudniejsze jest: Pogodzenie się z faktem, że obecne przepisy prawne w wielu kwestiach nie pozwalają samorządom skutecznie pomagać potrzebującym. Przykładem mogą być zadłużenia mieszkań komunalnych przez osoby, które nie mają zamiaru skorzystać z żadnej formy wsparcia odpracowania zadłużenia i innych narzędzi, które przygotowaliśmy jako urząd. W świetle prawa taka osoba jest stawiana na równi z osobami, które odpracowują zadłużenia, rozkładają je na raty i podchodzą odpowiedzialnie do problemu. Kolejnym trudnym obszarem są kary jakie gmina musi płacić za niedostarczenie lokali socjalnych dla dłużników mieszkających w innych zasobach mieszkaniowych. Gdyby gminy nie musiały ich płacić, mogłyby za te środki budować nowe mieszkania na terenie miasta. 

Największą radość sprawia mi: Przejażdżka rodzinna na rowerze po mieście i kontakt bezpośredni z mieszkańcami i rodzinami, które korzystają z nowoutworzonej infrastruktury. Jak spędzają wolny czas w mieście. Cieszą mnie też obce tablice rejestracyjne samochodów zaparkowanych pod naszymi obiektami kulturalnymi i sportowymi, bo to oznacza, że zaspokajamy potrzeby nie tylko naszych mieszkańców ale i miast ościennych. Jak widać nie trzeba być największym miastem w regionie, by cieszyć się sympatią.   

Gdybym mógł cofnąć czas, to, co bym zrobił inaczej: Biorąc pod uwagę ile udało nam się wspólnie z mieszkańcami i zespołem urzędników zrobić,
z pełną pokorą mogę powiedzieć, że nie chciałbym cofnąć czasu.