Taki poseł jak Janik to ideał dla każdego szefa partii i klubu. Po pierwsze, nie rzuca się w oczy, nie pcha się do mediów i nie mówi w nich nic kontrowersyjnego, co mogłoby zirytować partyjnych mocodawców. W dodatku w sejmowych ławach głosuje, jak partia każe, i nikt z liderów nie musi się martwić, że kiedyś zamarzy mu się być na ich miejscu. Takich posłów jak on jest wielu. To czwarta liga sejmowych rozgrywek. To jednak nie powód do wstydu.
Janik robi swoje i trudno się go czepiać. Skąd zatem zła ocena? Janik, Ślązak z krwi i kości, zmarnował okazję, by milczeć w sprawie słów Jarosława Kaczyńskiego na temat śląskości i ''zakamuflowanej opcji niemieckiej''. Razem z partyjnymi kolegami wystąpił na konferencji prasowej, na której przekonywano, że tak naprawdę Ślązaków obraził nie Kaczyński, ale premier Donald Tusk, bo nie objął patronatem obchodów Roku Korfantego. Janik jednak kompletnie się pogrążył, gdy oświadczył, że prezes PiS-u lubi Ślązaków, a dowodem na to ma być fakt, że czasem prosi go, żeby mówił w jego towarzystwie gwarą.
Podobnie jak Janik nie ma przywódczych ambicji. Uchodzi to za ziobrystkę ze Śląska, ma dobre relacje z Radiem Maryja i toruńską szkołą o. Tadeusza Rydzyka. Wygląda na to, że to wsparcie pomaga jej w zdobywaniu sporej liczby głosów w każdych wyborach. Czasem jednak spotykają ją smutne niespodzianki. Na jedno ze spotkań, którego była jedną z głównych bohaterek, przyszło tylko kilkanaście osób. Jeden z organizatorów mówił wtedy: - To wygląda tragicznie. Sami członkowie naszej partii i chyba dwie osoby spoza.
Na plus należy jej jednak zapisać, że stale walczy o to, żeby wdowy po górnikach dostały górnicze renty.
Dostał się do Sejmu cztery lata temu na fali ogromnej popularności PO, która wyniosła do władzy kilka osób, którym nikt wcześniej nie dawał wielkich szans. Wśród nich był Ryszard Zawadzki, do tej pory dyrektor jednej z wodzisławskich szkół i wiceprezydent miasta. Jego sejmowy dorobek nie jest imponujący, znaczących sukcesów nie doszukaliśmy się nawet na jego stronie internetowej. Zawadzki nieźle za to relacjonuje, co się dzieje w jego okręgu wyborczym. Opisał np. wyścig szczurów, który odbył się na wodzisławskim rynku.
Poseł z Zagłębia robi od lat wszystko, by pochwalić się wyborcom, jak bardzo jest aktywny. Trochę w tym młodzieżowej ściemy, ponieważ Andzel jest jednym z sejmowych rekordzistów pod względem liczby oświadczeń. To taki moment w obradach Sejmu, kiedy na mównicę może wejść każdy chętny i powiedzieć, co mu ślina na język przyniesie. Andzel zwykle mówi o kolejnych rocznicach mniej lub bardziej ważnych wydarzeń.
Błysnął też organizacją konferencji prasowej w sprawie groźby ataku na prezesa PiS-u. Dziennikarzom cytował fragmenty tajemniczego anonimu, a policja bezskutecznie poszukiwała jego autora. Jego pozycja w partii jest jednak niezła. Jest jednym z tych działaczy, którzy od samego początku byli związani z Porozumieniem Centrum, pierwszą partią braci Kaczyńskich. To najprostsze i najbliższe prawdy wyjaśnienie przyczyn jego obecności w Sejmie.
Związany z Unią Pracy dostał się do Sejmu z listy Lewicy i Demokratów. Przez niemal całą kadencję nie rzucał się w oczy, by pod koniec przejść do klubu PO. W ten sposób zagwarantował sobie bardzo dobre trzecie miejsce na sosnowieckiej liście PO. W Sejmie jednak nie wyróżnił się niczym specjalnym.
Niezbyt rzuca się w oczy, ale za to jest pracowity. W tej kadencji nieźle wypadł w komisji gospodarki, zajął się między innymi sprawą przywrócenia byłym pracownikom przedsiębiorstw robót górniczych ekwiwalentów za węgiel. Kieruje też kampanią wyborczą śląskiej PO. To wyraz zaufania, który niespecjalnie dziwi. Saługa wywodzi się bowiem z UPR, podobnie jak szef śląskiej PO Tomasz Tomczykiewicz.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze