Dużo dobrych emocji na festiwalu Tauron Nowa Muzyka [ZDJĘCIA]

Tauron Nowa Muzyka słynie ze starannie przygotowanych koncertów otwarcia i zamknięcia. Trudno sobie wyobrazić lepszy początek niż w tym roku. The Cinematic Orchestra w sali NOSPR zaserwowała publiczności prawdziwe duchowe przeżycie. Byli imponujący, cali z muzyki. Lekkość z jaką improwizowali mieszając różne style i nastroje to było coś oszałamiającego. To jeden z tych momentów idealnego współgrania między artystą i publicznością, kiedy z obu stron sceny płyną prawdziwe emocje.

Podobnych wzruszeń doświadczyła potem publiczność w sobotę na największej festiwalowej scenie w MCK. RY X dał nastrojowy, wzruszający koncert. Dziękował ludziom za ciszę, którą zachowywali i obiecywał, że wróci. Chyba nie tylko ja mam nadzieję, że stanie się to niedługo.

Jak to zwykle na TNM więcej jednak było okazji do tańca, niż do zadumy. Absolutną rewelacją piątku, zgodnie zresztą z oczekiwaniami, był występ grupy !!! (Chk Chk Chk). Nowojorczycy od lat z powodzeniem mieszający funk, dance i punk rocka prowadzeni przez charyzmatycznego lidera przypominającego bardziej niesfornego kuzyna Angusa Younga doprowadzili publiczność do szaleństwa. A przy okazji zapewnili dobry debiut nowej scenie - T-Mobile Electronic Beats.

Tego samego dnia świetny występ na niej dał Clark, który zagrał bardzo mocny i widowiskowy - dzięki udziałowi zamaskowanych tancerek - set.

W sobotę prawdziwa namiętność wybuchła między publicznością i Mark Ernestus` Ndagga Rhythm Force na scenie Carbon Neutral. W formacji siły połączyli berliński DJ i grająca tradycyjną muzykę orkiestra z Senegalu. To był żywioł. Muzycy grali i śpiewali, rozsyłali uśmiechy, całusy i zalotne spojrzenia, a towarzysząca im tancerka zaprzeczała grawitacji. Publiczność nie pozostała dłużna, wciągnięci na scenę fani tańczyli tak, że wprawili artystów w widoczny zachwyt.

Scena Carbon tak jak w poprzednich latach wypadła znakomicie, może najlepiej ze wszystkich. Właściwie nie było tutaj słabych momentów i prawie każdy koncert przyciągał tłumy. W piątek świetne koncerty zagrali Princess Nokia, Romare i Forest Swords.

Romare na festiwalu Tauron Nowa Muzyka.

W sobotę, kiedy za dobór artystów odpowiadał tam Wojciech Kucharczyk, było jeszcze lepiej. Furorę zrobił czeski zespół Midi Lidi. Wiadomo, Polacy uwielbiają gdy Czesi mówią po czesku. Gdy śpiewają po czesku nie całkiem poważne elektropopowe piosenki jest jeszcze lepiej. A, że Midi Lidi nie gra pioseneczek, tylko naprawdę daje czadu, bawiąc się przy tym doskonale, zapanowało szaleństwo. Na dodatek zespół popisywał się znajomością lokalnej kultury, od filmografii Andrzeja Wajdy po twórczość zespołu Lady Pank. Czy mogli zrobić coś więcej, żeby zdobyć serca publiczności?

Świetni byli Felicita i BNNT, którzy mimo wczesnej godziny przyciągnęli sporą publiczność. A mieli przecież rywala wagi ciężkiej - na scenie głównej w tym samym czasie grali Fisz Emade Tworzywo. Bracia Waglewscy potwierdzili, że potrafią zapełnić każdą salę niezależnie od jej pojemności i zawsze wypadają wspaniale. Czekam, aż ktoś wynajmie dla nich Spodek.

BNNT na festiwalu Tauron Nowa Muzyka.

Scena Carbon zawsze przynosi masę odkryć i wydaje się, że tego właśnie chce publiczność festiwalu TNM. Artyści, którzy wystąpili na mniejszych scenach budzili niejednokrotnie większe emocje niż headlinerzy, szczególnie ci, którzy odwiedzają nasz kraj regularnie. Być może to powinno dać organizatorom do myślenia.

Oczywiście nie ma imprezy bez headlinerów. Ci generalnie też wypadli dobrze. O RY`u X i Waglewskich była już mowa. Świetny koncert zagrał SOHN. Oczekiwania spełniła Róisin Murphy, która przygotowała perfekcyjne kolorowe show z milionem strojów, rekwizytów i wizualizacji. Może nawet zbyt perfekcyjne.

Róisin Murphy na festiwalu Tauron Nowa Muzyka.

Właściwie jedyny problem, jaki mam z tegorocznym festiwalem Tauron Nowa Muzyka jest taki, że nie zdążyłam nawet rzucić okiem na wszystkich, na których chciałam. Nie dało się. 70 artystów i osiem scen, z których kilka zawsze grało w tym samym czasie, to nie jest porcja muzyki, którą ogarnąć może jeden człowiek. Trzeba wybierać i cierpieć słuchając jak doskonale bawili się inni.

Oczywiście, nie obyło się kilku wpadek, przede wszystkim technicznych. W piątek zabrakło prądu na terenie Muzeum Śląskiego, w sobotę z trudnościami na scenie T-Mobile Electronic Beats w MCK musiał zmierzyć się zespół Hercules & Love Affair. Przerwa widocznie wybiła muzyków z rytmu. Problemy były z wystawą "Follow the future" na terenie MCK. Już w piątek jakimś cudem poznikały z niej elementy kilku prac. Być może wcześniej było lepiej, ale w sobotę wyglądała już naprawdę słabo. Szkoda, bo próbowało ją oglądać wiele osób.

Generalnie jednak festiwal był bardzo udany. Najważniejsze jest to, że przez cztery dni Strefa Kultury tętniła życiem, a kilka tysięcy osób po raz kolejny wyjedzie z Katowic z całym mnóstwem dobrych emocji. A jest to bardzo różnorodna grupa. TNM ma najbardziej wielonarodową publiczność ze wszystkich śląskich imprez i są to odbiorcy ze wszystkich grup wiekowych, począwszy od kilkulatków przyprowadzonych przez rodziców.

Tegoroczna edycja pokazała, że Tauron Nowa Muzyka się zmienia. To dobrze. To już od dawna nie jest tylko festiwal muzyki elektronicznej. Hip-hop już tutaj nikogo nie dziwi, podobnie jak jazz, zawsze trafi się jakiś wrażliwy młodzieniec z gitarą, punkowa ekipa i egzotycznie brzmiąca orkiestra. Od pewnego czasu nie ma TNM bez muzyki klasycznej. Festiwal rzeczywiście dobrze wypełnia swoją nazwę - to, co proponują dziś organizatorzy to prostu nowa muzyka, wybrana ze względu na jakość, nie na gatunkowe przyporządkowanie. Z roku na rok ta różnorodność jest zaakcentowana coraz bardziej.

To rozciąganie formuły kończy się różnie. W tym roku najbardziej nie pasował mi do niej występ Cat Power - wyciszony i skromny, tylko z nią, jej gitarą i pianinem na dużej scenie w MCK. To wspaniała pieśniarka i rozumiem pomysł na ten koncert, ale przeskok między nim, a resztą festiwalu był jednak zbyt duży.

Absolutną jazdą po bandzie był finał, czyli "The Disintegration Loops" Williama Basinskiego w wykonaniu orkiestry NOSPR. To nie była jakaś tam wycieczka w świat awangardowej muzyki poważnej, tylko prawdziwy survival. "The Desintegration Loops" to półtorej godziny powtarzania tego samego kilkusekundowego fragmentu muzycznego za każdym razem z drobniuteńkimi zmianami.

Koronkowa kompozycja, działająca jak środek odurzający, przenosząca w inny wymiar, ale jednak piekielnie trudna w odbiorze. W przeciwieństwie do biletów na koncert otwarcia czy karnetów na cały festiwal, które jak zawsze rozeszły się na pniu, bilety na zamkniecie były dostępne do końca. Niektórzy z przybyłych nie mogli znieść dźwięków płynących ze sceny. Wokół mnie kilka osób wyszło, a kilka zasnęło. Tak to jest z eksperymentami, że zwykle bywają bolesne dla tych, na których się ich dokonuje. Większość osób jednak słuchała i jestem przekonana, że nie uważają tego wieczoru za zmarnowany. Przeciwnie.

Elvis Presley śpiewał kiedyś, że na miłość nie może nic poradzić. Ja też nie mogę - festiwal Tauron Nowa Muzyka co roku na nowo zdobywa moje serce.