Na początki XX wieku władze pruskie zwlekały z wydaniem pozwolenia na budowę kościoła i klasztoru w Panewnikach, obawiając się, że franciszkanie będą działać na rzecz polskości Śląska, ale obchody 50. rocznicy objawień Matki Bożej w Lourdes natchnęły zakonników do stworzenia pomnika ku czci Matki Bożej.
Ten miał stać się również obszernym miejscem do odprawiania nabożeństw. Miała to być grota na wzór lourdzkiej. Rząd pruski zezwalał na stawianie tego rodzaju obiektów i w ten sposób - w marcu 1905 roku - rozpoczęły się prace budowlane. Konstrukcję groty wykonano z 188 tys. cegieł, a następnie obłożono ją wulkanicznym tufem trachitowym. Ciemnobrązową skałę trachitową sprowadzono z wulkanicznych gór Eifel nad Renem. Pochodziła ona z kamieniołomu w miejscowości Andernach.
Grotę poświęcono w sierpniu 1905 roku. Z tej okazji do Panewnik zjechało się ponad 30 tysięcy pielgrzymów, a poświęcenia dokonał przełożony Kustodii św. Jadwigi z Wrocławia - o. Krystian Kozubek.
Wkrótce potem rząd pruski zgodził się również na budowę kościoła i klasztoru. Zaowocowało to położeniem w 1906 r. kamienia węgielnego.
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze