Ulica Staromiejska aż ośmiokrotnie zmieniała swoją nazwę. Początkowo była krętą, wiejską drogą. Została wyprostowana i skrócona w roku 1856, kiedy projektowano przyszłe ulice miasta.
Od 1871 do 1922 roku nosiła nazwę Querstrasse. W 1922 roku nazwano ją Staromiejską i tak było do roku 1934, od którego to aż do 1939 nazwana była ulicą Bronisława Pierackiego. W czasie wojny nosiła nazwę Mollwitzstrasse, a po wojnie wróciła na dwa lata do nazwiska Pierackiego. W 1947 przyjęła nazwisko Wojciecha Korfantego, a w 1954 przemianowano ją na ulicę Józefa Wieczorka. I taką ją pamiętam aż do roku 1990, kiedy to ponownie wróciła do nazwy Staromiejska.
Prawie czterdziestoletni okres, kiedy Staromiejska była ulicą Wieczorka, to jej lata świetności związanej z teatrem. Pod numerem 17. w roku 1907 powstały restauracja i teatr kabaretowy. W cztery lata później bracia Aleksander i Marceli Moscovitzowie nadali teatrowi nazwę Apollo i reklamowali go jako varietes. Przyjeżdżali tutaj artyści cyrkowi z Berlina i Wiednia, występowała kobieta z brodą, wyświetlano także filmy w kinie Casino. Od 1954 roku działał tutaj Teatr Satyry, który cztery lata później stał się częścią Teatru Śląskiego - nazwano go Teatrem Komedii. W 1961 roku zmieniono nazwę na Teatr Rozmaitości.
Wracając do początków ulicy, warto wspomnieć, że była ona częścią traktu, prowadzącego do Mysłowic. W 1856 została skrócona, jej bieg wyprostowano. Dzięki staraniom hrabiego Thiele-Wicklera w latach 60. XIX wieku w Katowicach powstały pierwsze kanały. Służyły odprowadzaniu ścieków z zabudowań dworskich. Jeden z nich przebiegał od skrzyżowania Staromiejskiej z dzisiejszą ul. Św. Jana do stawu hutniczego Huty Marta.
Zdjęcie: Lata 1939-1942. Widok ulicy Staromiejskiej ze skrzyżowania z ul. Dyrekcyjną. Kartka w obiegu pocztowym w 1942 roku.
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze