Na terenie Załęża najpierw próbowano wydobywać węgiel metodą odkrywkową, a potem powstawały niewielkie kopalnie. W końcu w 1840 r. Karol Godula i Loebel Freund wybudowali kopalnię i nazwali ją imieniem świętego Cleophasa. Kiedy w 1880 roku kopalnia przeszła w ręce Spółki Spadkobierców Gieschego, rozpoczęto budowę szybów głębinowych: Recke, Walter i Frankenberg i wznowiono wydobycie.
W nocy z 3 na 4 marca 1896 r. w szybie Frankenberga nastąpiła katastrofa. Jak zdołano ustalić, maszynista Karol Kott, nie zachował należytej ostrożności przy przelewaniu oleju do zapalonej lampy i spowodował pożar. W szybie zapaliła się drewniana obudowa. Błyskawicznie rozprzestrzeniające się trujące gazy uniemożliwiły ucieczkę. Tego dnia pod ziemię zjechało 144 górników. Podczas akcji ratunkowej wydobyto 104 ciała. Ofiary zostały pochowane w Dębie, Bogucicach i Chorzowie. Pozostały po nich 72 wdowy i 221 sierot.
W trakcie pogrzebu na cmentarzu w Bogucicach wierni z Załęża ślubowali zbudowanie własnego kościoła ku czci św. Józefa, patrona dobrej śmierci dla uczczenia "drogiej pamięci naszych ukochanych współbraci i dla przebłagania gniewu boskiego - obiecujemy Panu Bogu najwyższemu stawić kościół w Załężu". 8 listopada 1900 r. kościół był gotowy. Dziś przy jego bocznym ołtarzu św. Barbary wiszą tablice z nazwiskami ofiar katastrofy.
O tragedii przypomniał też w poniedziałek radny katowicki Krzysztof Kraus. - Po tej największej tragedii górniczej na Kleofasie pozostały nam do dziś dwa pomniki - wybudowany w Załężu kościół oraz Kolonia Mościckiego, której ulice nazwano nazwiskami części ofiar. W minionych latach pamięci Ofiar Tragedii 1896 roku w Kopalni Kleofas poświęcono skwer u zbiegu ulic Obroki, Kossutha i Witosa, naprzeciwko miejsca, w którym jeszcze jakby całkiem niedawno jeździła wąskotorówka z kopalni na hałdę na rogu ulic Kossutha i Pukowca - wyjaśnia.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze