Jest rok 1947. Pada pomysł budowy ośrodka, gdzie dzieci mogłyby spędzić czas poza szkołą. Wojewoda śląsko-dąbrowski gen. Aleksander Zawadzki występuje wówczas z inicjatywą budowy w Katowicach Pałacu Dziecka.
Jest rok 1948. Rozstrzygnięty zostaje więc konkurs na projekt budowy gmachu Pałacu Dziecka w Katowicach. Za najlepszy specjalna komisja uznaje projekt architektów gliwickich: Juliana Duchowicza i Zygmunta Majerskiego.
Zwycięski projekt nosi nazwę: "Projekt Pałacu Dziecka Robotniczego Towarzystwa Przyjaciół Dziecka w Katowicach", a w gmachu miał znaleźć się teatr, dziedziniec główny, skupiający wejścia do poszczególnych części budynku, dziedziniec zabawowy oraz podwórze.
Jest rok 1949. Patronat nad budową obejmuje wówczas Robotnicze Towarzystwo Przyjaciół Dzieci. Następnie opracowywany jest projekt struktury organizacyjnej placówki oraz ustalona zostaje lokalizacja projektu - teren u zbiegu ulic Mikołowskiej i Żwirki i Wigury. W końcu wkopany zostaje kamień węgielny pod przyszłą budowlę.
Powstała budowla jest niezwyczajna. Stanowi połączenie dwóch stylów - modernizmu i socrealizmu, który przejawia się głównie we wnętrzach, jak chociażby malowidła naścienne ukazujący śląski lud pracy. Nowoczesne pracownie i niespotykany dotąd styl zajęć pozalekcyjnych ma być wyznacznik tego miejsca.
Jest rok 1951. Decyzją ówczesnego rządu zatwierdza ostatecznie nazwę placówki: Pałac Młodzieży im. B. Bieruta. W grudniu tego roku następuje uroczyste otwarcie placówki. Pierwszym dyrektorem zostaje inspektor szkolny powiatu zawierciańskiego Leon Małkowski.
W 1990 roku nowym patronem placówki zostaje profesor Aleksander Kamiński. Budynek stał się również obiektem wojewódzkiego konserwatora zabytków w Katowicach, który 13 kwietnia 2010 roku wpisał Pałac Młodzieży do rejestru zabytków.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze
Jest to miejsce gdzie już trzeciemu pokoleniu młodych katowiczan przekazuje się najprzeróżniejsze rzeczy pozwalające im na doskonalenie ich osobistych zainteresowań i umiejętności co przydaje się w ich dorosłym życiu. Sam to przeżywałem uczestnicząc przez lata m.in. w zajęciach kółka astronomicznego. Zainteresowanie astronomią towarzyszy mi dzięki Pałacowi do dzisiejszego dnia.
Dziękuję tej placówce za wszystko i życzę im dalszych sukcesów w pracy z młodymi - takie rzeczy są naprawdę potrzebne społeczeństwu.
o!
pływać się nauczył!!!
ważna sprawa!