Pałac Donnersmarcków liczy nieco ponad 150 lat. Według legendy, Hugo I zbudował pałac dla swej drugiej żony, Laury von Kaszonyi, której herb, wraz z herbem Donnersmarcków, zdobił front pałacu. Jednak pałac ukończono w 1858 roku, zaledwie rok od śmierci pierwszej małżonki hrabiego, także Laury. Prawdopodobnie więc romantyczna legenda ma niewiele wspólnego z prawdą.
Oryginalny, neogotycki pałac w Nakle Śląskim był wyjątkowy wśród licznych rezydencji śląskiej magnaterii. W 1890 roku, po śmierci Hugona I, nieco go przebudowano, m.in. podwyższono wieżę. Jego właścicielką dóbr nakielskich była wdowa po Hugonie, wspomniana Laura aż do 1905 roku.
Po śmierci Laury pałac stał się siedzibą najstarszego syna Hugona, Łazarz IV. Niestety, nie zachowały się zdjęcia wnętrz sprzed 1945 roku. Ostatnim panem pałacu w Nakle Śląskim był Łazarz V. Los nakielskiej posiadłości i samych Donnersmarcków przypieczętowała II wojna świata.
Po wojnie pałac przeznaczono na szkołę rolniczą, która mieściła się tam przez sześćdziesiąt lat. Wówczas rezydencja Donnersmarcków została ponownie przebudowana. Niektóre sale przedzielono ścianami i przerobiono na klasy, a w dawnej kaplicy, gdy w pałacu działał jeszcze internat mieściły się umywalnie i toalety.
Mocno podupadły obiekt poddano w ostatnich latach został poddany kompleksowemu remontowi, który przywrócił pierwotny wygląd. Wtedy przypadkiem odkryto plafon w jednym z pomieszczeń na parterze oraz słynny sejf Donnersmarcków. Od 1 stycznia 2013 r. działa tu Centrum Kultury Śląskiej.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze