Kiedy na początku XIX wieku na wsi pod Bytomiem zaczęła się budowa pałacu, doszło do niemałej sensacji. To Ignacy Domes, zamożny kupiec postanowił dać swojej córce oryginalny prezent. Nieco wcześniej kupił całą wieś. Do rezydencji w 1817 roku wprowadziła się Maria, córka Domesa wraz ze swoim mężem - Franciszkiem Aresinem. Wspólnie rozporządzali miechowickimi dobrami. Budowa pałacu rozpoczęła się w 1812 roku i trwała do roku 1817.
Dzieje miechowickiego pałacu są przedziwne. W 1819 roku na Śląsk przybył 16-letni wówczas Franz Winckler i podjął pracę jako górnik. Wkrótce został pełnomocnikiem Franciszka Aresina, a kiedy ten zmarł, Winckler ożenił się z jego córką - o 14 lat od siebie starszą, ale za to posiadającą znaczny majątek właścicielką miechowickiego pałacu - Marią Aresin.
Wówczas pałac przeszedł spore zmiany. To już nie był styl klasycystyczny. Franz Winckler znacznie go przebudował po roku 1844. Było to konieczne po tym, jak Miechowice nawiedziła trąba powietrzna i zerwała między innymi dach pałacu. Kolejna przebudowa miała miejsce około 1860 roku. Dobudowano w tym czasie prawe i lewe skrzydło pałacu. Wtedy pałac był już własnością córki Franza Wincklera z pierwszego małżeństwa - Waleski von Winckler i jej męża Huberta von Tiele.
Po przebudowie i rozbudowie całość przekształcono w neogotycki pałac z wieżami, ażurowymi balustradami i kolumnami. Forma przypominała angielski styl Tudorów. Nad pałacem górowały trzy wieże - Jaskółcza, Prochowa i Wodna. W tej ostatniej mieścił się zbiornik, do którego dostarczano wodę z kopalni "Maria".
W zachodnim skrzydle pałacu znajdowały się kaplica, sala kwiatowa i galeria obrazów. Tereny wokół zostały wzbogacone o szklarnie i ogród zimowy. Taka forma miechowickiego pałacu przetrwała do stycznia 1945 roku. Sowieci zajmując Bytom splądrowali teren posiadłości, a pałac podpalili. Dzieła dokończyli żołnierze Ludowego Wojska Polskiego.
Warto wspomnieć, że córka Waleski von Winckler i Huberta von Tiele - Ewa von Tiele Winckler zasłynęła jako Matka Ewa. Mając 16 lat przyjęła protestantyzm i niespełna dwa lata później została konfirmowana w tutejszym kościele ewangelickim. Jej powołaniem stała się dobroczynność i praca na rzecz najbardziej potrzebujących. Pałac pozostawał własnością rodziny Tiele Winckler do roku 1925, kiedy to hrabia Klaus Tiele Winckler odsprzedał go spółce akcyjnej Preussengrube AG.
Historia miechowickiego pałacu kończy się ostatecznie, kiedy wypalone mury pałacu wysadzono w powietrze w roku 1954. Do dziś pozostały jedynie ruiny pałacowej oficyny i okazały, choć zaniedbany park otaczający budowlę.
Urzędnicy z Bytomia zamierzają jeszcze w tym roku złożyć wniosek o dofinansowanie na remont pałacu do Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Śląskiego. Jeśli udałoby się otrzymać dofinansowanie, pałac przez pięć lat musiałby pełnić funkcję kulturalną. Chodzi o odbudowę istniejących ruin zachodniej oficyny pałacu. Z zewnątrz budynek miałby zachować historyczny charakter.
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze