Frele: Nasze życie w Katowicach kręciło się wokół Mariackiej

O dziewczynach zrobiło się głośno w lutym 2017 roku, kiedy ich śląską wersję utworu "Hello" Adele w dwa dni w internecie zobaczyło ponad 200 tys. osób. Jak wielokrotnie podkreślały, piosenka powstała spontanicznie, w jeden wieczór. Frele opowiadają w niej o Achimie, który obiecał wrócić na obiad, ale słowa nie dotrzymuje. "Achim, kaj żeś jest? Jo tu siedza już za długo. (...) Ty gorolu z Sosnowca, wdupia ci" - śpiewają Frele.

DAWID CHALIMONIUK

Marta, Marcelina i Magdalena poszły za ciosem i nagrały kolejne śląskie wersje znanych przebojów: m.in. "Maras" (cover "Wrecking ball" Miley Cyrus), "Klajd" (cover "Love me like you do" Ellie Goulding) czy "Geroj" z Mariuszem Kałamagą (cover "Fly away" Lenny'ego Kravitza). Efektem internetowej popularności zespołu jest coraz większa liczba koncertów na Śląsku i w całej Polsce. W różnych sceneriach. Kilka dni temu Frele zagrały na Odpuście Babci Anny w Nikiszowcu, w najbliższy weekend wystąpią zaś na Off Festivalu, święcie muzyki alternatywnej.

DAWID CHALIMONIUK

I choć dziewczyny pochodzą z różnych części Śląska (Marta z Gorzowa Śląskiego, Marcelina z Olesna, Magda z Tworoga k. Tarnowskich Gór), same podkreślają, że jednym z najważniejszych miast są dla nich Katowice. To właśnie tu się poznały i zaprzyjaźniły. Na tutejszych scenach dawały też swoje pierwsze koncerty. Podczas spaceru po Katowicach Frele oprowadziły nas po najbliższych im zakątkach tego miasta.

DAWID CHALIMONIUK

Magda: To miejsce, w którym wszystko się tak naprawdę zaczęło. Poznałyśmy się właśnie tutaj, w 2011 roku, na początku studiów w Studiu Wokalistyki Estradowej. Niemal od razu się zaprzyjaźniłyśmy. Bardzo szybko zaczęłyśmy też wspólnie śpiewać, głównie w chórkach podczas koncertów uczelnianych. W tym budynku miałyśmy zajęcia ze świetnymi fachowcami, m.in. Andrzejem Lampertem, Katarzyną Cerekwicką i Beatą Bednarz.

Co ważne w kontekście Frel - tutaj "wybadałyśmy" też, że choć pochodzimy z różnych części Śląska, w których mówi się różnymi odmianami godki, potrafimy się po śląsku pogodać (śmiech).

Marcelina: Na scenie w tym budynku miałyśmy egzaminy i koncerty dyplomowe. Dobrze wspominam tę scenę, nie tylko same wielokrotnie na niej występowałyśmy, ale przede wszystkim miałyśmy okazję posłuchać przepięknych koncertów naszych znajomych. Ta scena płonie i bywa, że bardzo stresuje. Słychać tu absolutnie każdy dźwięk, każdy oddech.

Równie miłe wspomnienia mam z Parnasem, pobliskim akademikiem (śmiech). To bardzo specyficzne miejsce i każdy, kto kiedykolwiek postawił tam stopę wie o co chodzi. Muzyka tam nie milknie, niezależnie od pory dnia.

Marta: Ja najlepiej wspominam zajęcia ruchowe z panią Małgorzatą Adamską, która jest cudowną wykładowczynią. Magda i Marcela dobrze tańczą, mają doświadczenie w tym temacie. A ja? No cóż,  jestem klasycznym przykładem słonia w składzie porcelany (śmiech). Na tych zajęciach ćwiczyłyśmy układy choreograficzne do różnych utworów - trzeba było jednocześnie śpiewać i tańczyć. Moje niedostatki musiałam nadrabiać minami i gestami, a także zaawansowaną grą aktorską (śmiech).

Magda: Mają tu najlepszą białą czekoladę w całej Polsce. Ze skórką pomarańczy i cynamonem. W trakcie naszych studiów wypiłyśmy jej tutaj setki litrów. Z uczelni miałyśmy do Dobrej Karmy bardzo blisko, często wpadałyśmy podczas okienek między zajęciami. Przesiadywałyśmy tu całymi godzinami, ze znajomymi z wydziału i wykładowcami. W naszym stałym kąciku odbyłyśmy wiele ważnych rozmów.

Marcelina: Cenię sobie te knajpę, zwłaszcza że jestem wegetarianką. Można tu znaleźć wiele smacznych i bezmięsnych rzeczy. To miejsce jest jednak zdecydowanie czymś więcej niż restauracją.

Marta: Gdy tylko jesteśmy w Katowicach, zawsze tu wracamy. Grałyśmy kilka dni temu na Odpuście u Babci Anny na Nikiszowcu. Przed koncertem przyszłyśmy tutaj z chłopakami z zespołu i zajadaliśmy się genialną pizzą. Panuje tu niepowtarzalna, kameralna atmosfera.

Magda: W Bibliotece Śląskiej odbywa się wiele koncertów studentów naszego wydziału. Zresztą my same dałyśmy tutaj nasz pierwszy wspólny koncert. W trakcie studiów zagrałyśmy na scenie Biblioteki Śląskiej w sumie kilkadziesiąt razy. Repertuar był bardzo różny - od przebojów Stevie Wondera, George'a Michaela, Whitney Houston aż po piosenki Jeremiego Przybory i Jerzego Wasowskiego, czyli Kabaretu Starszych Panów.

Marta: To były występy, które nas uformowały jako wokalistki. Wówczas zaczął kiełkować pomysł naszego pierwszego projektu pod nazwą So What?. Na scenie w Bibliotece Śląskiej uczyłyśmy się jak współbrzmieć, poznałyśmy wiele istotnych detali. Pani Beata Bednarz, z którą ćwiczyłyśmy wokal, przekazała nam mnóstwo cennych uwag. W Bibliotece Śląskiej wykonywałyśmy też sporo kompozycji naszego kolegi Artura Tekielego, aranżera, który miewa karkołomne muzyczne pomysły. Próby trwały nieraz do godzin porannych.

Marcelina: Dziewczyny śmieją się ze mnie, że choć jestem z wykształcenia antropologiem literatury i tyle razy bywałam w gmachu Biblioteki Śląskiej, to nie wypożyczyłam tu nigdy żadnej książki (śmiech). Żeby nie było - mam konta w wielu innych bibliotekach (śmiech).

Marcelina: W Mieście Ogrodów miałam możliwość szlifowania swojego pierwszego autorskiego projektu muzycznego, najpierw pod nazwą melomania, a aktualnie pod szyldem RUNO. Miasto Ogrodów to instytucja, która jest nam bardzo przyjazna. Gdy potrzebujemy zrobić próbę w Katowicach, to zawsze możemy liczyć na miejsce właśnie u nich.

Magda: Bardzo lubimy w Mieście Ogrodów to, że promuje wiele ciekawych wydarzeń kulturalnych na terenie Śląska i całego kraju. Muzyka dobierana jest w taki sposób, że dla każdego odbiorcy jest czytelna i atrakcyjna.

Marta: Tu nagrywałyśmy też "Round Midnight", jazzowy standard autorstwa Theloniousa Monka. Wspomniany przez nas wcześniej Artur Tekieli rozpisał aranż na pięć wokali do tego utworu. Oczywiście wyobraźnia muzyczna poniosła go daleko (śmiech). Trochę się przeraziłyśmy, widząc nuty, ale ostatecznie wszystko poszło, jak należy. Serdecznie pozdrawiamy też Michała Paducha, który pracuje w Mieście Ogrodów. Zawsze możemy liczyć na jego pomoc w nagraniach i obróbce materiału.

Marcelina: Nasze studenckie życie kręciło się wokół Mariackiej. W naszej ukochanej Katofonii brałyśmy udział w wielu jam sessions. Byłyśmy też świadkami inspirujących koncertów, m.in. Mikromusic czy Poluzjantów. W Katofonii odbyła się również impreza zakończeniowa naszego roku. Wspominamy ją bardzo miło. Przesiadywałyśmy tu wiele razy. Często były to imprezy, które kończyły się bardzo późno i których szczegółów nie powinno się zdradzać (śmiech). Szkoda, że ten lokal już nie istnieje. Wspominamy go z rozrzewnieniem.

Magda: Mariacka kojarzy mi się z nocnymi powrotami do naszych mieszkań. Zdarzało się, że po drodze rapowałyśmy do tekstów różnych mijanych banerów czy reklam. Hitem był utwór zainspirowany szyldem sklepu z częściami elektrycznymi. Bardzo nas to bawiło. Często nagrywałyśmy nasze "popisy". Następnego dnia, gdy je oglądałyśmy, nie były już one tak zabawne (śmiech). Ze smutkiem przyznaję, że Mariacka kilka lat temu była dużo bardziej rozśpiewana i rozegrana niż dzisiaj.

Magda: Pewnie nie będę oryginalna, ale to miejsce absolutnie kultowe, symbol Katowic. Pierwszy raz byłam tutaj w 2003 roku, jako uczennica szkoły podstawowej. Brałam w udział ogólnopolskim dyktandzie organizowanym przez Krystynę Bochenek. Pamiętam, że tekst dyktowała Edyta Jungowska, czyli siostra Bożenka z "Na dobre i na złe", bardzo popularna wówczas aktorka. Lepiej nie pytajcie za to, jak mi poszło (śmiech).

Marta: Ze Spodkiem wiąże się wydarzenie, które zapamiętam do końca życia. Byłam tu na swoim pierwszym poważnym koncercie. Gdy byłam nastolatką, uwielbiałam japońskiego rocka. Tak się składa, że w 2007 roku w Katowicach zagrał zespół Dir En Grey. Męczyłam tatę, aby ze mną przyjechał. Zgodził się. Średnia wieku publiczności oscylowała gdzieś w okolicach 35-40 lat i jako nastolatka czułam się nieswojo (śmiech). Bawiłam się jednak przednio.

Marcelina: Zapomniałyście dodać, że przede wszystkim marzymy o tym, żeby tu zagrać. Może kiedyś się uda. Na koncertach w Spodku bywali nasi rodzice. Wiele im zawdzięczamy, także w kwestiach muzycznych. Chyba każda z nas wyniosła z domu zamiłowanie do dobrej muzyki. Podkradałyśmy im płyty Joe Cockera, Stinga, Pink Floydów czy Pata Metheny'ego. Fajnie byłoby zaprosić kiedyś rodziców na nasz koncert do Spodka.