Wybierz prenumeratę, by czytać to, co Cię ciekawi Sprawdź ofertę
    Szukaj
    Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
    wyborcza.pl Katowice

    Odyseja Wiślana zakończona. Ślązacy przepłynęli Wisłą ponad tysiąc kilometrów [ZDJĘCIA]

    Sport na Śląsku i w Zagłębiu
    Wojciech Todur
    Leszek Naziemiec, fizjoterapeuta z Siemianowic Śląskich oraz towarzyszący mu od pierwszego etapu Łukasz Tkacz, urzędnik miejski z Katowic wpłynęli w sobotę do morza Bałtyckiego. Przepłynęli Wisłą ponad tysiąc kilometrów. Są pierwszymi śmiałkami, którzy tego dokonali.
    Leszek Naziemiec, fizjoterapeuta z Siemianowic Śląskich oraz towarzyszący mu od pierwszego etapu Łukasz Tkacz, urzędnik miejski z Katowic wpłynęli w sobotę do morza Bałtyckiego. Przepłynęli Wisłą ponad tysiąc kilometrów. Są pierwszymi śmiałkami, którzy tego dokonali. Zmagali się z tym wyzwaniem ponad dwa lata. - 'Odyseja Wiślana' zakończona. Ostatni odcinek z falami od morza i cofką. 16 osób w wodzie. Daliśmy radę! Zrobimy plakat z nazwiskami wszystkich, którzy choć kawałek przepłynęli w projekcie. Proszę się przypomnieć pod postem lub na messengerze, jeśli ktoś był tylko raz w wodzie, by mi nie umknęło. Pozdrowienia z Mikoszewa!' - napisał Naziemiec na FB.
    Fot. TOMASZ CZACHOROWSKI
    1 z 15

    Leszek Naziemiec, fizjoterapeuta z Siemianowic Śląskich oraz towarzyszący mu od pierwszego etapu Łukasz Tkacz, urzędnik miejski z Katowic wpłynęli w sobotę do morza Bałtyckiego. Przepłynęli Wisłą ponad tysiąc kilometrów. Są pierwszymi śmiałkami, którzy tego dokonali. Zmagali się z tym wyzwaniem ponad dwa lata. - 'Odyseja Wiślana' zakończona. Ostatni odcinek z falami od morza i cofką. 16 osób w wodzie. Daliśmy radę! Zrobimy plakat z nazwiskami wszystkich, którzy choć kawałek przepłynęli w projekcie. Proszę się przypomnieć pod postem lub na messengerze, jeśli ktoś był tylko raz w wodzie, by mi nie umknęło. Pozdrowienia z Mikoszewa!' - napisał Naziemiec na FB.
    - Od dawna chcę przepłynąć zimną, dziką rzeką. Najbardziej działa mi na wyobraźnię Jukon na Alasce. Pomyślałem jednak, że zanim zmierzę się z tym wyzwaniem, to muszę się do niego solidnie przygotować. Moja przygoda z pływaniem w zimnych wodach zaczęła się w Czechach. Nasi południowi sąsiedzi nie mają morza, jezior również tam niewiele. Pływają więc w rzekach. Pomyślałem, że skoro pływam po Wełtawie, to dlaczego nie spróbować w Wiśle? To był rok 2017. Do wody wszedłem po raz pierwszy w roku 2018. Rozpoczęło się od rekonesansu. Zacząłem sprawdzać, od którego momentu można płynąć. Po wizycie w Beskidach szybko stało się jasne, że pierwszy możliwy do przepłynięcia odcinek znajduje się za zaporą w Goczałkowicach. Tak naprawdę rzeka staje się pławna 40 kilometrów niżej, w miejscu gdzie do Wisły wpada Przemsza. Uznaliśmy jednak, że spróbujemy płynąć od samej zapory - opowiada Naziemiec.
    Fot. TOMASZ CZACHOROWSKI
    2 z 15

    - Od dawna chcę przepłynąć zimną, dziką rzeką. Najbardziej działa mi na wyobraźnię Jukon na Alasce. Pomyślałem jednak, że zanim zmierzę się z tym wyzwaniem, to muszę się do niego solidnie przygotować. Moja przygoda z pływaniem w zimnych wodach zaczęła się w Czechach. Nasi południowi sąsiedzi nie mają morza, jezior również tam niewiele. Pływają więc w rzekach. Pomyślałem, że skoro pływam po Wełtawie, to dlaczego nie spróbować w Wiśle? To był rok 2017. Do wody wszedłem po raz pierwszy w roku 2018. Rozpoczęło się od rekonesansu. Zacząłem sprawdzać, od którego momentu można płynąć. Po wizycie w Beskidach szybko stało się jasne, że pierwszy możliwy do przepłynięcia odcinek znajduje się za zaporą w Goczałkowicach. Tak naprawdę rzeka staje się pławna 40 kilometrów niżej, w miejscu gdzie do Wisły wpada Przemsza. Uznaliśmy jednak, że spróbujemy płynąć od samej zapory - opowiada Naziemiec.
    - Na pierwszym odcinku zdarzył nam wypadek, który mógł skończyć się tragicznie. W miejscowości Rudołtowice był mały mostek. O tym wiedzieliśmy już zanim weszliśmy do wody. Płynąłem wtedy z liczną obstawą. Na kajaku był Michał Starosolski. Z brzegu asekurowała nas koleżanka Agata. Do mostku pierwszy dopłynął na kajaku Michał. Z powierzchni wody wiele nie widziałem. Wydawało mi się, że mostek, to betonowe płyty. Nagle straciłem jednak Michała z pola widzenia. Zniknął. Nie ma go! Gdy podpłynąłem bliżej poczułem mocny prąd. Betonowe płyty spoczywały bowiem na rurach, w które wpadała rzeka tworząc podciśnienie. Pomyślałem, że zassało Michała do środka. Jeżeli rura jest czymś przytkana to ten już nie żyje. Postanowiłem, że nie dam się wciągnąć. Wycelowałem w beton pomiędzy rurami. Uderzałem całą siłą w konstrukcję i złapałem się mostek. Nachyliła się nade mną Agata. Zupełnie spokojnie powiedziałem wtedy do niej. 'Michał nie żyje. Pomóż mi się wydostać'. Prąd był tak silny, że rura zassała mi nogę. Agata nie była w stanie mnie podciągnąć. Naszą szamotaninę dostrzegł przypadkowy wędkarz. Oswobodziłem się dopiero z jego pomocą. Dojrzałem, że rura jednak wypluła Michała po drugiej stronie. Wisiał zakrwawiony na jakiejś gałęzi. Zgłosiłem potem w gminie, że to niebezpieczne miejsce, które może przyczynić się do tragedii. W odpowiedzi usłyszałem, że to 'legalna-tymczasowa' przeprawa na górniczą hałdę i nic zrobić się nie da. Wypadek przypłaciłem złamanymi żebrami. Miałem potem dwa miesiące przerwy od pływania - opowiada Naziemiec.
    Fot. Tomasz Muc
    3 z 15

    - Na pierwszym odcinku zdarzył nam wypadek, który mógł skończyć się tragicznie. W miejscowości Rudołtowice był mały mostek. O tym wiedzieliśmy już zanim weszliśmy do wody. Płynąłem wtedy z liczną obstawą. Na kajaku był Michał Starosolski. Z brzegu asekurowała nas koleżanka Agata. Do mostku pierwszy dopłynął na kajaku Michał. Z powierzchni wody wiele nie widziałem. Wydawało mi się, że mostek, to betonowe płyty. Nagle straciłem jednak Michała z pola widzenia. Zniknął. Nie ma go! Gdy podpłynąłem bliżej poczułem mocny prąd. Betonowe płyty spoczywały bowiem na rurach, w które wpadała rzeka tworząc podciśnienie. Pomyślałem, że zassało Michała do środka. Jeżeli rura jest czymś przytkana to ten już nie żyje. Postanowiłem, że nie dam się wciągnąć. Wycelowałem w beton pomiędzy rurami. Uderzałem całą siłą w konstrukcję i złapałem się mostek. Nachyliła się nade mną Agata. Zupełnie spokojnie powiedziałem wtedy do niej. 'Michał nie żyje. Pomóż mi się wydostać'. Prąd był tak silny, że rura zassała mi nogę. Agata nie była w stanie mnie podciągnąć. Naszą szamotaninę dostrzegł przypadkowy wędkarz. Oswobodziłem się dopiero z jego pomocą. Dojrzałem, że rura jednak wypluła Michała po drugiej stronie. Wisiał zakrwawiony na jakiejś gałęzi. Zgłosiłem potem w gminie, że to niebezpieczne miejsce, które może przyczynić się do tragedii. W odpowiedzi usłyszałem, że to 'legalna-tymczasowa' przeprawa na górniczą hałdę i nic zrobić się nie da. Wypadek przypłaciłem złamanymi żebrami. Miałem potem dwa miesiące przerwy od pływania - opowiada Naziemiec.
    - Spotkałem na swojej drodze masę przyjaznych osób. Pamiętam taki etap na Lubelszczyźnie. Pogoda była podła. Zimno, mglisto. Wysoki poziom wody sprawiał, że nie było nawet, gdzie wyjść na brzeg. Żeby odpocząć dopadaliśmy do niewielkiej kępy trawy i na niej staraliśmy się ogrzać, czego napić. Z tej beznadziei nagle wyłoniła się łódź. Okazało się, że to miejscowi, nowi flisacy, którzy pływają po rzece na płaskodennych łodziach. Ugościli nas, napoili i ogrzali, ale przede wszystkim dodali sił. Dzięki nim trafiliśmy też do miejscowego szkutnika, który trudzi się produkcją łodzi. Takich jakie znamy od tysiąca lat. Po powrocie do domu powiedziałem żonie, że też chciałbym mieć taką łódź. Wróciliśmy do niego i dziś mam ośmiometrową 'Jarzębinę'. Spędziliśmy na niej z rodziną wakacje. Spaliśmy na dzikich wyspach, gdzie oprócz nas zaglądało tylko ptactwo. Dzika przygoda - mówi Naziemiec.
    Fot. Tomasz Madej
    4 z 15

    - Spotkałem na swojej drodze masę przyjaznych osób. Pamiętam taki etap na Lubelszczyźnie. Pogoda była podła. Zimno, mglisto. Wysoki poziom wody sprawiał, że nie było nawet, gdzie wyjść na brzeg. Żeby odpocząć dopadaliśmy do niewielkiej kępy trawy i na niej staraliśmy się ogrzać, czego napić. Z tej beznadziei nagle wyłoniła się łódź. Okazało się, że to miejscowi, nowi flisacy, którzy pływają po rzece na płaskodennych łodziach. Ugościli nas, napoili i ogrzali, ale przede wszystkim dodali sił. Dzięki nim trafiliśmy też do miejscowego szkutnika, który trudzi się produkcją łodzi. Takich jakie znamy od tysiąca lat. Po powrocie do domu powiedziałem żonie, że też chciałbym mieć taką łódź. Wróciliśmy do niego i dziś mam ośmiometrową 'Jarzębinę'. Spędziliśmy na niej z rodziną wakacje. Spaliśmy na dzikich wyspach, gdzie oprócz nas zaglądało tylko ptactwo. Dzika przygoda - mówi Naziemiec.
    - Nie zawsze jednak ludzie byli nam aż tak przychylni. W czasie przepływy przez centrum Krakowa zainteresowała się nami policja. Płynąłem wtedy pierwszy. Wszystko wyglądało dobrze. Mieliśmy obstawę z kajaków, ratowników. Pomyślałem, że wyjdę z Wisły obok pomniku Smoka Wawelskiego. Udało mi się, ale innym zagroziła drogę policja. Oznajmili, że rzeka nie jest do pływania. Że pijaczki, że niebezpiecznie... Nasze tłumaczenia trafiły do nich tylko w części. - Jeżeli jest zgłoszenie, to musi być mandat - zakomunikowali i ukarali wszystkich 50 złotymi grzywny. Co ciekawe pierwszy zadzwonił na policję ratownik WOPR, a za nim jeszcze kilkanaście innych osób. To tylko pokazuje, jak bardzo dziwi nas osoba pływająca w rzece - opowiada.
    Fot. TOMASZ CZACHOROWSKI
    5 z 15

    - Nie zawsze jednak ludzie byli nam aż tak przychylni. W czasie przepływy przez centrum Krakowa zainteresowała się nami policja. Płynąłem wtedy pierwszy. Wszystko wyglądało dobrze. Mieliśmy obstawę z kajaków, ratowników. Pomyślałem, że wyjdę z Wisły obok pomniku Smoka Wawelskiego. Udało mi się, ale innym zagroziła drogę policja. Oznajmili, że rzeka nie jest do pływania. Że pijaczki, że niebezpiecznie... Nasze tłumaczenia trafiły do nich tylko w części. - Jeżeli jest zgłoszenie, to musi być mandat - zakomunikowali i ukarali wszystkich 50 złotymi grzywny. Co ciekawe pierwszy zadzwonił na policję ratownik WOPR, a za nim jeszcze kilkanaście innych osób. To tylko pokazuje, jak bardzo dziwi nas osoba pływająca w rzece - opowiada.
    - Od lat 70-tych pokutuje pogląd, że rzeki są brudne i lepiej do nich nie wchodzić, żeby nie nabawić się jakiego choróbska. Oczywiście, że do Wisły wpadają miejscami ścieki komunalne, czy okresowo jakieś inne nielegalne zrzuty. Nie było jedna takiego odcinka, żebyśmy musieli z tego powodu wyjść z wody. Najgorzej jest na górnym odcinku, czyli w naszym regionie. Woda często jest kwaśna lub słona. Można się domyślić, że to odwodnienie z kopalni ją zanieczyszcza. Kraków czy Warszawa mocno się starają. Płynęliśmy przez centrum stolicy półtora miesiąca po awarii oczyszczalni 'Czajka'. Było w porządku. Rzeka szybko się oczyszcza. Sama lub dzięki człowiekowi. Naturalne filtry to chociażby liście i gałęzie wierzb zanurzone w wodzie. Po smaku rzeki można się zorientować, gdzie jesteśmy. Gdy wpada do niej San, czy Dunajec jest świeża, napowietrzona. Przy ujściu Narwi pchnie świeżym igliwiem. Fantastyczne uczucie - mówi.
    Fot. Tomasz Muc
    6 z 15

    - Od lat 70-tych pokutuje pogląd, że rzeki są brudne i lepiej do nich nie wchodzić, żeby nie nabawić się jakiego choróbska. Oczywiście, że do Wisły wpadają miejscami ścieki komunalne, czy okresowo jakieś inne nielegalne zrzuty. Nie było jedna takiego odcinka, żebyśmy musieli z tego powodu wyjść z wody. Najgorzej jest na górnym odcinku, czyli w naszym regionie. Woda często jest kwaśna lub słona. Można się domyślić, że to odwodnienie z kopalni ją zanieczyszcza. Kraków czy Warszawa mocno się starają. Płynęliśmy przez centrum stolicy półtora miesiąca po awarii oczyszczalni 'Czajka'. Było w porządku. Rzeka szybko się oczyszcza. Sama lub dzięki człowiekowi. Naturalne filtry to chociażby liście i gałęzie wierzb zanurzone w wodzie. Po smaku rzeki można się zorientować, gdzie jesteśmy. Gdy wpada do niej San, czy Dunajec jest świeża, napowietrzona. Przy ujściu Narwi pchnie świeżym igliwiem. Fantastyczne uczucie - mówi.
    - Zazwyczaj pływaliśmy z obstawą, ale zdarzały się etapy, gdy wchodziliśmy do wody sami. Mieliśmy wtedy ze sobą szczelnie zamykane bojki, w których chowaliśmy ubranie na zmianę. Telefon, kluczyki do auta, pieniądze. Płyniemy przez kielecczyznę, okolice Szczucina. Niebo zakryły ciemne chmury, będzie lało. W tamtym rejonie Wisła to zupełnie dzika rzeka. Przez długie kilometry nie spotykaliśmy żywej duszy. Wreszcie widzimy po lewej stronie jakąś plandekę. Pewnie wędkarz. Jest już ciemno, a nam zimno. Podejmujemy decyzję, że do niego podpłyniemy. Odpoczniemy, pogadamy. Na ciemniej wodzie ciągniemy za sobą dwie fosforyzujące kule. Różową i pomarańczową bojkę. Dopływam do brzegu pierwszy. Wędkarza nie ma. Porzucone wędki. Zgubiony but. Poprzewracany sprzęt, jakieś puszki. Wychodzę na ścieżkę, szukam go. Nic! Ani śladu. Ludzie wciąż wierzą jednak w duchy, czy sumy ludojady - mówi.
    Fot. Piotr Sadurski
    7 z 15

    - Zazwyczaj pływaliśmy z obstawą, ale zdarzały się etapy, gdy wchodziliśmy do wody sami. Mieliśmy wtedy ze sobą szczelnie zamykane bojki, w których chowaliśmy ubranie na zmianę. Telefon, kluczyki do auta, pieniądze. Płyniemy przez kielecczyznę, okolice Szczucina. Niebo zakryły ciemne chmury, będzie lało. W tamtym rejonie Wisła to zupełnie dzika rzeka. Przez długie kilometry nie spotykaliśmy żywej duszy. Wreszcie widzimy po lewej stronie jakąś plandekę. Pewnie wędkarz. Jest już ciemno, a nam zimno. Podejmujemy decyzję, że do niego podpłyniemy. Odpoczniemy, pogadamy. Na ciemniej wodzie ciągniemy za sobą dwie fosforyzujące kule. Różową i pomarańczową bojkę. Dopływam do brzegu pierwszy. Wędkarza nie ma. Porzucone wędki. Zgubiony but. Poprzewracany sprzęt, jakieś puszki. Wychodzę na ścieżkę, szukam go. Nic! Ani śladu. Ludzie wciąż wierzą jednak w duchy, czy sumy ludojady - mówi.
    Spływ Wisłą z Goczałkowic do Bałtyku. Na zdjęciu Leszek Naziemiec w Warszawie
    Fot. Tomasz Madej
    8 z 15

    Spływ Wisłą z Goczałkowic do Bałtyku. Na zdjęciu Leszek Naziemiec w Warszawie
    Spływ Wisłą z Goczałkowic do Bałtyku. Na zdjęciu Leszek Naziemiec i Łukasz Tkacz
    Fot. Piotr Sadurski
    9 z 15

    Spływ Wisłą z Goczałkowic do Bałtyku. Na zdjęciu Leszek Naziemiec i Łukasz Tkacz
    Spływ Wisłą z Goczałkowic do Bałtyku. Na zdjęciu Leszek Naziemiec i Łukasz Tkacz
    Fot. TOMASZ CZACHOROWSKI
    10 z 15

    Spływ Wisłą z Goczałkowic do Bałtyku. Na zdjęciu Leszek Naziemiec i Łukasz Tkacz
    - O osobistym już mówiłem, ale chcieliśmy też dać sygnał, że czas przywrócić Wisłę ludziom. To niezwykła rzeka. Nasz skarb. Powinna być naszym kolejnym Parkiem Narodowym, jak Tatry, czy Roztocze. Podczas wielu etapów byłem wręcz zahipnotyzowany jej pięknym. Kolejna sprawa to edukacja. Wciąż słyszmy, że możemy wchodzić do wody tylko na strzeżonych kąpieliskach. Że przyczyną utonięć jest alkohol. Nie da się postawić ratowników na każdym brzegu. Statystyki pokazują, że czterech na pięciu topielców było trzeźwych. Musimy stawiać na naukę. Na pływacką edukację. Łatwiej nauczyć pijaka pływać, niż wyciągnąć go z alkoholizmu, Ludzie toną bo myślą, że potrafią, a w rzeczywistości nie umieją przepłynąć 25 metrów. Nie wiedzą, jak ocenić zagrożenie. Uczmy się więc pływać, zdobywajmy doświadczenie i czerpmy z tego radość. Zawsze biorąc przy tym odpowiedzialność - mówi.
    Fot. Tomasz Madej
    11 z 15

    - O osobistym już mówiłem, ale chcieliśmy też dać sygnał, że czas przywrócić Wisłę ludziom. To niezwykła rzeka. Nasz skarb. Powinna być naszym kolejnym Parkiem Narodowym, jak Tatry, czy Roztocze. Podczas wielu etapów byłem wręcz zahipnotyzowany jej pięknym. Kolejna sprawa to edukacja. Wciąż słyszmy, że możemy wchodzić do wody tylko na strzeżonych kąpieliskach. Że przyczyną utonięć jest alkohol. Nie da się postawić ratowników na każdym brzegu. Statystyki pokazują, że czterech na pięciu topielców było trzeźwych. Musimy stawiać na naukę. Na pływacką edukację. Łatwiej nauczyć pijaka pływać, niż wyciągnąć go z alkoholizmu, Ludzie toną bo myślą, że potrafią, a w rzeczywistości nie umieją przepłynąć 25 metrów. Nie wiedzą, jak ocenić zagrożenie. Uczmy się więc pływać, zdobywajmy doświadczenie i czerpmy z tego radość. Zawsze biorąc przy tym odpowiedzialność - mówi.
    Spływ Wisłą z Goczałkowic do Bałtyku. Na zdjęciu Leszek Naziemiec w Bydgoszczy
    Fot. Piotr Sadurski
    12 z 15

    Spływ Wisłą z Goczałkowic do Bałtyku. Na zdjęciu Leszek Naziemiec w Bydgoszczy
    Spływ Wisłą z Goczałkowic do Bałtyku. Na zdjęciu Leszek Naziemiec i Łukasz Tkacz
    Fot. Piotr Sadurski
    13 z 15

    Spływ Wisłą z Goczałkowic do Bałtyku. Na zdjęciu Leszek Naziemiec i Łukasz Tkacz
    Leszek Naziemiec, fizjoterapeuta z Siemianowic Śląskich oraz towarzyszący mu od pierwszego etapu Łukasz Tkacz, urzędnik miejski z Katowic wpłynęli w sobotę do morza Bałtyckiego. Przepłynęli Wisłą ponad tysiąc kilometrów. Są pierwszymi śmiałkami, którzy tego dokonali.
    Fot. Piotr Sadurski
    14 z 15

    Leszek Naziemiec, fizjoterapeuta z Siemianowic Śląskich oraz towarzyszący mu od pierwszego etapu Łukasz Tkacz, urzędnik miejski z Katowic wpłynęli w sobotę do morza Bałtyckiego. Przepłynęli Wisłą ponad tysiąc kilometrów. Są pierwszymi śmiałkami, którzy tego dokonali.
    Leszek Naziemiec i Łukasz Tkacz w otoczeniu osób wspierających po zakończeniu 'Odysei Wiślanej'
    Leszek Naziemiec
    15 z 15

    Leszek Naziemiec i Łukasz Tkacz w otoczeniu osób wspierających po zakończeniu 'Odysei Wiślanej'
    Czytaj teraz
    Więcej

      Popularne

      Komentarze
      Zaloguj się
      Chcesz dołączyć do dyskusji? Kup prenumeratę, by czytać artykuły i je komentować

      Wszystkie komentarze

      sortuj:
      od najnowszego od najstarszego od najpopularniejszego od najmniej popularnego

      Tematy ważne dla Katowic

      Tematy
      Miejsca
      Ludzie

      Warto przeczytać

      Magazyn Kuchnia
      Magazyny
      Licytacje, przetargi
      wyborcza.pl
      Serwisy partnerskie

      Copyright © Wyborcza sp. z o.o.

      Właściciel niniejszego serwisu nie wyraża zgody na zwielokrotnianie ani inne korzystanie z utworów rozpowszechnionych w tym serwisie, w celu eksploracji tekstów i danych. Więcej informacji w zastrzeżeniu dot. eksploracji tekstów i danych.