Po trwającym kilka stuleci wydobyciu ołowiu, srebra i cynku, które przyniosło znaczący wkład w globalną produkcję rud metali, pozostał olbrzymi system wyrobisk, chodników, komór i sztolni odwadniających. Podziemne korytarze rozciągają się pod miastem na długości ponad 150 kilometrów. Całość stanowi wyjątkowy zespół techniczny - prawdziwy majstersztyk podziemnej inżynierii hydraulicznej.
Najważniejsza, a przy tym najdłuższa, bo 17-kilometrowa, i najgłębiej położona sztolnia w historii tarnogórskiego górnictwa. Oddano ją do użytku w 1834 r. Od tamtej pory obiekt skutecznie odprowadza grawitacyjnie wodę z całego podziemnego obszaru. Woda wypływająca ze sztolni jest odprowadzana poprzez roznos (kanał wodny) do rzeki Dramy.
Głęboki na 53 metry szyb maszynowy leżący nieopodal Hałdy Popłuczkowej. Wchodzi w skład systemu odwadniającego wschodniej części Sztolni Głębokiej Fryderyk. Na szybie tym pracowała 24-calowa maszyna parowa służąca do pompowania wody ze sztolni i zasilania leżącego tuż obok zakładu płukania rudy.
Przykład dobrze zachowanego szybu wydrążonego w celach wentylacyjnych oraz do budowy Sztolni Głębokiej Fryderyk. Od góry zasłonięty kratą wentylacyjną umożliwiającą przedostawanie się nietoperzy do podziemi, otoczony typową hałdą odpadów pogórniczych
Murowane budynki szybów wchodzące w skład XIX-wiecznego kompleksu wodociągowego Staszic (dawniej pod nazwą Adolph). Początkowo szyby miały charakter wydobywczy, później wykorzystywane zostały przy drążeniu Sztolni Głębokiej Fryderyk. Obecnie pełnią funkcję wentylacyjną oraz transportową do podziemnych komór zakładu.
Stacja wodociągowa z 1884 r., na którą składają się szyby Staszic i Maszynowy, kotłownia, budynek portierni wraz z warsztatem oraz budynek stacji transformatorowej. W podziemiach wybudowano trzy potężne hale produkcyjne, w których zabudowano urządzenia wodociągowe (pierwotnie parowe, współcześnie elektryczne), do zasilania rurociągu w wodę. Maszyny te pompowały podziemne wody na powierzchnię, by dalej systemem rurociągów dostarczać ją aż do Królewskiej Huty (obecnie Chorzów)
Najgłębszy (67 metrów) szyb na głównym odcinku Sztolni Głębokiej Fryderyk. Jest szybem wentylacyjnym i służy nietoperzom jako wejście do podziemi. Otoczony charakterystycznym kopcem
Pozostałość po szybie maszynowym, na którym zainstalowana była 24-calowa maszyna parowa, pompująca wodę przy budowie sztolni. Na uwagę zasługuje częściowo zachowany budynek nadszybia, wzniesiony z kamienia wapiennego.
Szyb z 1823 r. pełniący pierwotnie funkcję wentylacyjną oraz pomocniczą przy szybkim, wielokierunkowym drążeniu sztolni. Obecnie wykorzystywany jako zejście do Sztolni Czarnego Pstrąga. Budynek nadszybia zrekonstruowany został na bazie oryginalnych pozostałości
Jego budowę rozpoczęto w 1822 r. Podobnie jak poprzedni był szybem wentylacyjnym i pomocniczym. Dziś z odbudowanym nadszybiem, stanowi część obiektu turystycznego
Kolejny szyb wentylacyjny i pomocniczy z 1822 r
Ujście Głębokiej Sztolni Fryderyk, ujęte w postaci murowanego portalu z bloków piaskowca. Wyjątkowy przykład neoklasycystycznej architektury, ozdobiony datą rozpoczęcia drążenia sztolni (1821 r.).
Sztuczne koryto, zwane roszą sztolniową, wykopane w 1821 r. Umożliwia odprowadzenie wód podziemnych ze Sztolni Głębokiej Fryderyk do pobliskiej rzeki Dramy.
Sztolnia wydrążona już w połowie XVII wieku, odbudowana na przełomie XVIII i XIX stulecia. Rozciąga się na długości ponad 3 kilometrów. Jej zadaniem było odprowadzanie wód podziemnych do rzeki Stoły.
Budowany od 1789 r. na potrzeby kopalni Fryderyk. Obecnie szyb zjazdowy Zabytkowej Kopalni Srebra, połączony pod ziemią z dwoma kolejnymi szybami wytyczoną między nimi trasą turystyczną, oddaną do użytku w 1976 r.
Wydrążony w 1794 r., obsługiwany przez pierwszą maszynę typu Boulton & Watt w Europie. Dzięki technice parowej wody podziemne były pompowane do leżących na powierzchni zbiorników i dalej tłoczone do miasta rurociągiem - pierwszym w dziejach Tarnowskich Gór.
Wylot sztolni zamyka współczesna obudowa, nawiązująca do pierwotnego portalu, zaprojektowanego w formie neoklasycystycznej.
Obiekt powstał z nagromadzenia odpadów dolomitowych w okresie największego wydobycia, czyli w drugiej połowie XIX wieku. Pod koniec drugiej wojny światowej włączona w system obronny, czego pozostałością są bunkry strzeleckie. Hałda pełni obecnie rolę punktu widokowego
Obszar o dużym znaczeniu dla historii tarnogórskiego górnictwa i powstania kopalni Fryderyk. Miejsce odkrycia złóż w 1784 r. upamiętnia kopiec, na którym niegdyś stał pomnik. W pobliżu znajdowały się dawniej budynki kopalni, w tym budynek pierwszej, działającej od 1788 r. maszyny parowej. Dziś teren znany jest jako pomnik przyrody "Park Kunszt".
Został założony w 1903 r. i jest jednym z najstarszych na kontynencie udanych przykładów rewitalizacji terenów poprzemysłowych na tereny rekreacyjne. Uwagę zwracają liczne kopce dawnych szybów, pozostałości nasypu kolejowego oraz drewniana altana inspirowana wieżą szybową
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze