Zaś momy "haja" (awantura) "skuli" (z powodu) Wojciecha Korfantego. I niy jes to cworte ślonske powstanie, "ino" (tylko) "swada" (kłótnia) ło jego "dynkmal" (pomnik), kery mo być postawiony we Warszawie. A tak po prowdzie, to niy "idzie" (chodzi) ło...
Choć Wielgi Piontek to nojbarzi postny dziyń w cołkym roku, to jednak ludzie "wyszczygali" (wypatrywali) kej woda zamiyni sie we wino.
Zeszły tydziyń "szło" (można było) sie "uwarzyć" (ugotować) łod "hice" (upału). Kożdy "właziył" (wchodził) do zimny wody, łoblykoł "klajdy" (suknie) na "akslach" (ramiączkach, szelkach, ale chopske szelki to "hołzyntryjgry"), wachlowoł sie,...
Jak za bajtla ftoś by mi pedzioł, co byda kedyś siedzieć na łodpustowym "sztandzie" (stoisku), skokałabych z "uciechy" (radości), bo zarozki pomyślałabych ło jakiś "feferbudzie z bombonami" (kramy z cukierkami). Ale teroz z "naszowaniym"...
W niydziela "trefiymy" (spotkamy) sie na Nikiszu u Ponjezuskowy "starki" (babci), świynty "Any" (Anny), bo bydzie łodpust. Ale to niy ino romel, bo nojważniyjsze jes wtynczos "rzykanie" (modlitwa).
Wszyscy radzi jodajom łogorki kiszone w "bonclokach" (glinianych garnkach) abo w beckach. A nojlepsze som te, przedowane na łodpuście u świynty Anny na Nikiszu. Jak sie tam "trefiymy" (spotkamy), to Wom pokoża "sztand" (stoisko) kaj je "idzie"...
Bardzo sie "raduja" (cieszę), kej posłysza cośik starego, a dlo mie nowego z naszy godki. Niydowno "kamratka" (koleżanka, przyjaciółka) chciała mie ugościć i zaprosiyła na "bonkawa" (prawdziwa kawa) i armeritry. No i "gańba" (wstyd), boch niy...
Na łodpust sproszało sie gości kerzi przodzi szli na "wielke" (sumę), a potym na łobiod do familie. A bajtlom wciskali zawdy jakiś grosz coby miały na "romel" (odpustowy lunapark). Zaś na "sztandach" (stoiskach) przedowali "makrony" (makaroniki),...
Barbara Szmatloch tym razem opowiada głównie o jedzeniu. Mówi o pożytkach z posiadania własnego ogródka i o świniobiciu, po którym wypadało podzielić się z sąsiadami. Ci, którzy byli zmuszeni kupować mięso i wędliny w sklepach, narażeni byli czasami...
Barbara Szmatloch opowiada o tym, że dzieciom kiedyś wcale nie było tak dobrze. Musiały słuchać dorosłych, a o prezentach mogły pomarzyć tylko przy największych świętach. Zresztą, cóż to były za prezenty! W najlepszym wypadku słodycze. A o dniu...
Musza Wom to pedzieć "zawcasu" (odpowiednio wcześniej), cobyście sie niy dziwowali, kej na świyntego Urbana żodyn niy przidzie do roboty. I niy bydzie to ani bumelka, ani sztrajk, ino staro tradycjo, kero nakazowała, coby wtynczos zrobić se "fraj"...
Dzisiejszą lekcję śląskiego poświęcamy skrzotkom i co im robiła hebama. Można ją było poznać po cornyj zapasce i hebantaszy. Musiała się natyrać, bo kiedyś w kożdyj familii było dużo dziecków. A największa gańba to było zostać zowidką.
Moj to majowki - szpacery, "fojery" (ogniska), piecynie na łogniu "wusztlikow" (kiełbasek), jeżdżynie na "kole" (rowerze) i "pylanie" (bieganie), coby "ściepnońć" (zrzucić) pora kilo. Ale moj to tyż chodzynie na nabożyństwa majowe, na kere tyż...
Downi prawie kożdo kobiyta poradziyła "łobszyć" (uszyć i przeszyć) cołko familia, a teroz to nawet "posztopować" (zacerować) "zokow" (skarpet) niy poradzymy. Mało fto chodzi tyż do "szwocki" (krawcowej). Kupujymy gotowe "łachy" (ubrania) w...
Niyważne jak jes na dworze - śniyg abo ?hica? (upał), kej nastowo moj, zawdy wszyskich ciongnie na majowka. Nojwiyncy do lasa kaj ?idzie? (można) ?trefić? (spotkać) ?sorka? (samca sarny), ?soronia? (gbura) i furgajonce ?ojle? (sowy). Ale moj to niy...
Copyright © Wyborcza sp. z o.o.
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)